ابن ایاس

لغت نامه دهخدا

ابن ایاس. [ اِ ن ُ اِ ] ( اِخ ) ابوالبرکات محمدبن احمدبن ایاس زین الدین الناصری. در سال 852 هَ.ق. متولد شده و تا 928 زنده بوده است. خانواده او اصلاً چرکسی و ایاس فخری جد پدر او مملوک بود وببرقوق یکی از سلاطین مملوک مصر فروخته شد. ابن ایاس در دربار ممالیک با بسیاری از ارباب مناصب و درباریان خویشاوندی یا خلطه داشت و از اینرو انقراض حکومت ممالیک را بتفصیل و دقت نوشته است و در کتاب موسوم به بدایع الزهور فی وقایع الدهور تاریخ مصر را تا پایان پادشاهان ایوبی باختصار و از سلطنت قایتبای با شرح و تفصیل جزئیات ذکر کرده است. و باز او راست : نشق الازهار فی عجایب الاقطار. نزهةالامم فی العجایب و الحکم.

فرهنگ فارسی

ابوالبرکات محمدبن احمد بن ایاس زینالدین الناصری

دانشنامه آزاد فارسی

ابن ‏اِیاس (۸۵۲ـ۹۳۰ق)
(معروف به: ابوالبَرَکات محمد بن احمد بن اِیّاس) مورخ مصری در دربار ممالیک مصر. فرزند ایاس بود و نسبش به خاندان های ترک بازمی گردد. او نزد بزرگانی چون سیوطی درس خواند و از میان علوم به تاریخ و جغرافیا علاقه داشت. از وی دو کتاب به نام هایبدائع الزّهور فی وقائع الدُّهور ونَشْقُ الْاَزْهار فی عَجائب الْاَقْطار برجای مانده است. شیوۀ نگارش او ضعیف است ولی چون تنها مورخی است که حوادث اوایل قرن ۱۰ ق و فتح مصر را به دست عثمانی ها شرح می دهد، آثارش حائز اهمیت بسیار است.

پیشنهاد کاربران

بپرس