ابن امام الکاملیه

[ویکی فقه] اِبْن ِ اِمام ِ الْکامِلیه ، کمال الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمان شافعی (۸۰۸ -۸۷۴ق /۱۴۰۵- ۱۴۶۹م )، فقیه، ادیب ، محدث و مفسر مصری است.
او، پدر، نیا و نیای پدرش امامت مدرسه کاملیه را در مصر به عهده داشته اند.
زادگاه و تحصیلات
محمد در قاهره متولد شد. مقدمات علوم ، نحو، حساب ، منطق و اصول فقه را در همان جا فراگرفت و پس از آن فقه را نزد فقیهانی چون برماوی ، بارنباری و شرف سبکی آموخت . از برخی محدثان بنام آن روزگار از جمله ولی الدین عراقی ، واسطی ، ابن جزری ، و نیز از ابوالفتح مراغی و تقی بن فهد در مکه، و تقی قلقشندی در بیت المقدس ، و نیز از دیگران در مدینه حدیث شنید و «صحاح سته » را فراگرفت و خود در حدیث توانا شد، چنانکه بسیاری از طالبان علم آن روزگار حدیث را نزد او آموختند.
نظارت بر موقوفات آرامگاه شافعی
وی که در قاهره اقامت داشت ، پس از زین العابدین مناوی سرپرستی و نظارت بر موقوفات آرامگاه شافعی را به عهده گرفت و هم در روزگار او این بنا بازسازی شد. از او برای تدریس در بیت المقدس دعوت شد، اما نپذیرفت . نیز سلطان خُشقدم کرسی قضای شافعیان را به او پیشنهاد کرد، ولی او تن زد. او بار ها برای انجام مراسم حج به مکه و نیز به قصد زیارت آرامگاه حضرت ابراهیم و قدس به بیت المقدس سفر کرد.
وفات
...