۱ - ابوالفرج عبد الرحمن بن ابوالحسن علی بن محمد بغدادی متکلم و محدث و واعظ مشهور قرن ششم ( و . ۵٠۸ یا ۵۱٠ - ف . ۵۹۷ ه ق . ) . وی از اعقاب محمد بن ابوبکر صدیق است . زندگی او در بغداد می گذشت و او مورد احترام بیشتر فرق بود و حتی اهل سنت و شیعه در اختلافات خود بدو رجوع میکردند . ویرا در تفسیر و حدیث و تاریخ و طب و بعض علوم دیگر تالیفات بسیار است . از جمله مهمترین آنها کتاب المنتظم ( ه . م . ) و تبلیس ابلیس ( ه . م . ) است . یا ۲ - شمس الدین ابوالمظفر یوسف بن قزاوغلو نواده دختری ابو الفرج بن جوزی ( و . ۵۸۲ - ف . ۶۴۴ ه ق . ) شروع بسیاحت در بلاد مختلف کرد . پس از آن در دمشق اقامت گزیده بتدریس و تالیف پرداخت . کتابهای ذیل ازوست : کتاب تذکره خواص الامه ( که در ایران بطبع رسیده ) کتاب مر آه - الزمان فی تاریخ الاعیان( که ظاهرا چاپ - نشده ) .
