ابن البناء

لغت نامه دهخدا

ابن البناء. [ اِ نُل ْ ب َن ْ نا ] ( اِخ ) ابوالعباس احمدبن محمدبن عثمان ازدی مراکشی. در علوم گوناگون بخصوص ریاضیات و هیئت و نجوم و علوم غریبه و طب دست داشت. در سال 639 یا 649 یا 656 هَ.ق. در مراکش متولد شد و دارای اخلاق ستوده بود و در سال 721 درگذشت. 74 کتاب به او نسبت کرده اند. مهمترین آنها تلخیص اعمال الحساب است که علمای عرب را بر آن شروح کثیره است. و اول کس است که ارقام هندی را بنحوی که در مغرب متداول و بارقام غبار معروف است بکار برده.

پیشنهاد کاربران

بپرس