ابن ادریس

لغت نامه دهخدا

ابن ادریس. [ اِ ن ُ اِ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن احمدبن ادریس عجلی. ولادت در حدود 544 هَ.ق. وفات 578 یا 598. فقیه شیعی. از طرف مادر بشیخ ابوجعفر طوسی می پیوندد. تولد او در حِلّه بوده و شاگردانی مانند ابن نما و غیره داشته است. و او را کتابی است در فقه موسوم بسرائر که بین فقهای شیعه معروف و به طبع رسیده است. ابن ادریس بخبر واحد عمل نمیکرده مگر با یقین صدور از معصوم.

ابن ادریس. [ اِ ن ُ اِ ] ( اِخ ) کنیت امام شافعی. رجوع به شافعی محمدبن ادریس... شود.

فرهنگ فارسی

حلی نواده دختری شیخ طوسی از علمای شیعه در قرن ششم ( ف . ۵۷۸ ه ق . ) . وی تبیان ( ه . م . ) شیخ طوسی را مختصر کرده و نسخه آن در دستست و کتاب [ السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی ] و [ مسائل ابن ادریس ] ازوست .
کنیت امام شافعی

پیشنهاد کاربران

بپرس