ابن اَثیر، ضیاء الدین (۵۵۸ـ۶۳۷ق)
رجل سیاسی، کاتب و ادیب عرب، برادر عزّالدین ابن اثیر. نخست به حفظ قرآن و اشعار شاعران عرب پرداخت و در فن انشا مهارت یافت. در جزیرۀ ابن عمر (در جنوب شرقی ترکیۀ کنونی) متولد شد. مدتی کوتاه در خدمت صلاح الدین، و زمانی وزیر ملک الافضل پسر صلاح الدین و در اواخر عمر صاحب دیوان رسایل اتابک بدرالدین لوءلوء، آخرین حکمران سلسلۀ زنگی، در موصل بود. از آثار مهم اوست: الجامع الکبیر فی صناعه المنظوم من الکلام و المنثور، در علم بیان؛ المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر، در فن الانشاء و شاعری؛ اَلوَشی المَرقوم فی حال المنظوم، راهنمای تبدیل انگاره های شعری در انشای مکاتیب؛ الشاعر و المعانی المخترعة فی صناعة الانشاء.
رجل سیاسی، کاتب و ادیب عرب، برادر عزّالدین ابن اثیر. نخست به حفظ قرآن و اشعار شاعران عرب پرداخت و در فن انشا مهارت یافت. در جزیرۀ ابن عمر (در جنوب شرقی ترکیۀ کنونی) متولد شد. مدتی کوتاه در خدمت صلاح الدین، و زمانی وزیر ملک الافضل پسر صلاح الدین و در اواخر عمر صاحب دیوان رسایل اتابک بدرالدین لوءلوء، آخرین حکمران سلسلۀ زنگی، در موصل بود. از آثار مهم اوست: الجامع الکبیر فی صناعه المنظوم من الکلام و المنثور، در علم بیان؛ المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر، در فن الانشاء و شاعری؛ اَلوَشی المَرقوم فی حال المنظوم، راهنمای تبدیل انگاره های شعری در انشای مکاتیب؛ الشاعر و المعانی المخترعة فی صناعة الانشاء.
wikijoo: ابن_اثیر،_ضیاء_الدین_(۵۵۸ـ۶۳۷ق)