ابن اثال

لغت نامه دهخدا

ابن اثال. [ اِ ن ُ اُ ] ( اِخ ) طبیبی نصرانی ، معاصر معاویةبن ابی سفیان. ابن ابی اصیبعه گوید ابن اثال را در خواص ادویه و خاصه در سموم بصیرتی کافی بود و معاویه برای مسموم کردن بزرگان اسلام از او استعانت می جست و بگفته واقدی مالک اشتر و حضرت امام حسن علیه السلام ونیز عبدالرحمن بن خالدبن ولید که با ولایت عهد یزید مخالف می ورزید بتدبیر او مسموم و مقتول شده اند. عاقبت برادرزاده عبدالرحمن ، خالدبن مهاجر به قصد انتقام خون عم خویش به شام رفته ابن اثال را غیلةً بکشت.

فرهنگ فارسی

طبیبی نصرانی

دانشنامه آزاد فارسی

ابن اُثال ( ـ۵۵ق)
پزشک، داروشناس و سم شناس مسیحی. طبابت را در اسکندریۀ مصر فراگرفت و سپس به زادگاهش دمشق بازگشت و کار طبابت را ادامه داد. از پیشوایان بزرگ مسیحیان، پزشک مخصوص معاویه و رئیس پزشکان دمشق بوده است. معاویه در کشتن بسیاری از رجال سیاسی مخالف خود از سمومی استفاده می کرد که ابن اُثال تهیه می کرد. ازجمله کسانی که احتمالاً با سموم ابن اُثال کشته شدند، امام حسن مجتبی (ع)، مالک اشتر نخعی، عبدالرحمن بن خالد، سعد بن ابی وقّاص و گروهی از بزرگان و فرماندهان مسلمین درخور ذکر است. مهارت او در این امور باعث شد تا معاویه این مرد مسیحی را به ریاست دیوان خراج حمص بگمارد. سرانجام ابن اُثال به دست پسر یا برادرزادۀ عبدالرحمن بن خالد کشته شد. کتابی در ادویۀ مفرده از یونانی به عربی ترجمه کرده است و شاید از نخستین مترجمان آثار یونانی به عربی بوده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس