ابن ابی داود

لغت نامه دهخدا

ابن ابی داود. [ اِ ن ُ اَ وو] ( اِخ ) ابوبکربن سلیمان ابی داود سجستانی. از بزرگان محدثین و فقهاء و ثقه است. وفات او به سال 316 هَ.ق. و از او است : کتاب التفسیر و آنرا بدان وقت که ابوجعفر طبری تفسیر کبیر خویش می نوشت کرده است. کتاب حدیث. کتاب المصابیح فی الحدیث. کتاب المصاحف. کتاب نظم القرآن. کتاب فضائل القرآن. کتاب شریعةالتفسیر. کتاب شریعةالمقاری. کتاب الناسخ و المنسوخ یا کتاب ناسخ القرآن و منسوخه. کتاب البعث و النشور. ( ابن الندیم ).

فرهنگ فارسی

از بزرگان و محدثین و فقها وثقه است

پیشنهاد کاربران

بپرس