ابن ابی حفصه. [ اِ ن ُ اَ ح َ ص َ ] ( اِخ ) ابوالهندام مروان بن سلیمان بن یحیی بن ابی حفصه شاعر ( 105-182 یا 181 هَ.ق. ). اصلاً ایرانی و جد او ابوحفصه از مردم اصطخر فارس بوده. در زمان عثمان به کودکی او را به مدینه بردند و بعضی گویند طبیبی یهودی بوده از موالی سموأل بن عادیا و در زمان عثمان اسلام آورده و قول اول صحیح است چه سموأل اقلاً صد سال قبل از عثمان میزیسته ست. ابن ابی حفصه شاعری معروف بوده و او را از فصحای رتبه اول شمرند. و معن بن زائده یک قصیده او را سیصدهزار درم صلت بخشیده است.
