ابن ابی جراده ابوالفضل هبهالله بن محمد

[ویکی فقه] آلِ ابی جَراده، خاندانی علمی و سیاسی از سده ۱-۷ق/۷-۱۳م در عراق و حلب می باشد. یکی از شخصیت های این خاندان، ابوالفضل هبةالله بن محمد می باشد.
ابوالفضل هبةالله بن محمد (۴۹۹-۵۶۲ق/۱۱۰۶-۱۱۶۷م)، فقیه، محدّث و قاضی. نخست حدیث و فقه آموخت و در ۵۳۴ق/۱۱۴۰م، از سوی اتابک زنگی بن آق سنقر قاضی شهر حلب شد و سپس از زینبی قاضی القضات بغداد نیز فرمان قضاوت یافت، اما هنگامی که اتابک درگذشت و فرزندش نورالدین به جای پدر نشست و کمال الدین محمد بن عبدالله شهر زوری قاضی شام گردید، از وی خواستند که خود را در همه کارها نماینده حاکم و قاضی جدید شام بداند ولی او نپذیرفت. در این کشمکش مجدالدین بن الدایه والی حلب نیز جانب حاکم شام را گرفت. میان هبةالله و نورالدین نامه هایی در این باره رد و بدل گردید، اما او همچنان مخالفت کرد. سرانجام در ۵۵۷ق/۱۱۶۲م از منصب قضاوت برکنار شد و محیی الدین، فرزند قاضی کمال الدین قاضی القضات شام، به قضاوت حلب گماشته شد. در همین سال سفری به مکّه کرد.
یاقوت حموی، ابوعبدالله، معجم الادباء، ج۲۰، ص۲۰۷۰، به کوشش مارگلیوث، لیدن، ۱۹۱۳م.
۱. ↑ یاقوت حموی، ابوعبدالله، معجم الادباء، ج۲۰، ص۲۰۷۰، به کوشش مارگلیوث، لیدن، ۱۹۱۳م.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی جراده»، ج۱، ص ۳۵۰.
...