[ویکی فقه] آلِ ابی جَراده، خاندانی علمی و سیاسی از سده ۱-۷ق/۷-۱۳م در عراق و حلب می باشد. یکی از شخصیت های این خاندان، ابوالحسن احمد بن هبةالله می باشد.
ابوالحسن احمد بن هبةالله (۵۴۲-۶۱۳ق/۱۴۷-۱۲۱۶م)، فقیه، قاضی، ادیب و شاعر. حدیث را از پدر و ابوالمظفر سعید بن سهل فلکی آموخت. در زمان نورالدین محمود بن زنگی امام و خطیب جمعه بود و در روزگار فرزند او اسماعیل، خزانه دار حکومت گردید. در ۵۷۵ق/۱۱۸۰م مقام قضاوت شهر حلب را عهده دار شد، اما در ۵۷۸ق/۱۱۸۲م به دلیل قدرت یافتن ملک ناصر که شافعی بود
ابن عدیم، عمر بن احمد، زبدةالحلب، ج۱، ص۱۸، به کوشش سامی الدهان، دمشق، ۱۳۷۰ق.
۱. ↑ ابن عدیم، عمر بن احمد، زبدةالحلب، ج۱، ص۱۸، به کوشش سامی الدهان، دمشق، ۱۳۷۰ق. ۲. ↑ یاقوت حموی، ابوعبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۰۸۲.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی جراده»، ج۱، ص ۳۵۰.
...
ابوالحسن احمد بن هبةالله (۵۴۲-۶۱۳ق/۱۴۷-۱۲۱۶م)، فقیه، قاضی، ادیب و شاعر. حدیث را از پدر و ابوالمظفر سعید بن سهل فلکی آموخت. در زمان نورالدین محمود بن زنگی امام و خطیب جمعه بود و در روزگار فرزند او اسماعیل، خزانه دار حکومت گردید. در ۵۷۵ق/۱۱۸۰م مقام قضاوت شهر حلب را عهده دار شد، اما در ۵۷۸ق/۱۱۸۲م به دلیل قدرت یافتن ملک ناصر که شافعی بود
ابن عدیم، عمر بن احمد، زبدةالحلب، ج۱، ص۱۸، به کوشش سامی الدهان، دمشق، ۱۳۷۰ق.
۱. ↑ ابن عدیم، عمر بن احمد، زبدةالحلب، ج۱، ص۱۸، به کوشش سامی الدهان، دمشق، ۱۳۷۰ق. ۲. ↑ یاقوت حموی، ابوعبدالله، معجم الادباء، ج۵، ص۲۰۸۲.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل ابی جراده»، ج۱، ص ۳۵۰.
...
wikifeqh: اباالحسن_احمد_بن _هبةالله