ابن ابی الربیع ابوالحسین عبیدالله بن احمد قرشی اموی عثمانی

[ویکی فقه] اِبْن ِاَبی الرَّبیع، ابوالحسین عُبیدالله بن احمدقُرَشی اُمَوی عثمانی (۵۹۹ - ۶۸۸ق/۱۲۰۳-۱۲۸۹م)، نحوی دان بزرگ اندلسی می باشد.
اِبْن ِاَبی الرَّبیع نیای پنجمش
نیای سوم، ابن زبیر، ج۱، ص۸۴، احمد، صلةالصلة، بخش دوم، نسخه خطی کتابخانه تیموریه، شم ۸۵۰.
وی در اِشبیلیّه زاده شد و همان جا پرورش یافت و قرآن و ادب و فقه و حدیث را نزد استادان آن دیار که خود نام آنان را در البرامج برشمرده است، بیاموخت،
اساتید
نحو را نزد ابوالحسن دَبّاج (د ۶۴۶ق/ ۱۲۴۸م) و ابوعلی شَلَوْبین (د ۶۴۵ق) خواند و علم قرائات را نزد محمد ابن ابی هارون تمیمی و ابوالقاسم بن بقی ّ (د ۶۲۵ق/۱۲۲۷م) فراگرفت.
ابن زبیر، احمد، ج۱، ص۸۴، صلةالصلة، بخش دوم، نسخه خطی کتابخانه تیموریه، شم ۸۵۰.
...