ابن ابی الدنیا

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبِی الدُّنیا، ابوبکر عبدالله بن محمد بن عُبَیْد بن سُفیان بن قَیس قُرَشی (۲۰۸-۲۸۱ق /۸۲۳ -۸۹۴م )، راوی و محدّث می باشد .
وی حدیث را از راویان بسیار، از آن میان محمد بن حسین بُرْجُلانی ، ابویوسف احمد بن جمیل مروزی و علی بن جَعْد جوهری فراگرفت .
خطیب بغدادی ، احمد، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۸۹، بیروت ، دارالکتب العربیة.
کسانی چون حارث بن ابی اسامه ، محمد بن خلف وکیع ، محمد بن خلف بن مرزبان ، عبیدالله بن عبدالرحمان السکری و عمر بن سعد قراطیسی از وی حدیث نقل کرده اند.
خطیب بغدادی ، احمد، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۸۹، بیروت ، دارالکتب العربیة.
ابن ابی الدنیا در روزگار خود واعظ و سخنور مشهوری بود و زندگی مُنزّهی داشت و از احترام ویژه ای برخوردار بود. آثار بازمانده از او که تلفیقی از شعر و ادب و حدیث است ، نشانگر آن است که وی به تهذیب اخلاق عشق می ورزیده است . از این رو در بین آثار او کتاب هایی در نکوهش تنگ چشمی ، ستمکاری ، هوسرانی ، رشک ورزی ، ناسزاگویی و پرستش سرای ناپایدار اختصاص یافته است .
مذهب
...