ابن ابی الاَشعَث، ابوجعفر احمد (قرن ۴ق)
طبیب، داروشناس اهل فارس. مطابق نوشته های عبیدالله بن جبرئیل بن بختیشوع، ظاهراً این طبیب نامدار از دولتیان فارس بوده که پس از مصادرۀ اموالش به موصل می گریزد و در آن جا بیماری فرزند ناصرالدولۀ حمدانی را درمان می کند و مورد تکریم قرار می گیرد، اما پس از شکست ناصرالدوله، ابن ابی الاشعث هم به ارمنستان می گریزد. وی کتاب معروف الغاذی و المغتذی را شامل دو رساله در حلب می نگارد. از دیگر آثار او می توان از کتاب الادویة المفردة، کتاب فی القولنج، کتاب فی العلم الالهی و چهارده اثر دیگر نام برد. بر کتب ارسطو و جالینوس شرح نوشته است. از مشهور ترین شاگردان او می توان به ابوالفلّاح محمد بن ثواب موصلی (ابن ثلّاج) و احمد بن محمد بلدی و فرزندش محمد اشاره کرد.
طبیب، داروشناس اهل فارس. مطابق نوشته های عبیدالله بن جبرئیل بن بختیشوع، ظاهراً این طبیب نامدار از دولتیان فارس بوده که پس از مصادرۀ اموالش به موصل می گریزد و در آن جا بیماری فرزند ناصرالدولۀ حمدانی را درمان می کند و مورد تکریم قرار می گیرد، اما پس از شکست ناصرالدوله، ابن ابی الاشعث هم به ارمنستان می گریزد. وی کتاب معروف الغاذی و المغتذی را شامل دو رساله در حلب می نگارد. از دیگر آثار او می توان از کتاب الادویة المفردة، کتاب فی القولنج، کتاب فی العلم الالهی و چهارده اثر دیگر نام برد. بر کتب ارسطو و جالینوس شرح نوشته است. از مشهور ترین شاگردان او می توان به ابوالفلّاح محمد بن ثواب موصلی (ابن ثلّاج) و احمد بن محمد بلدی و فرزندش محمد اشاره کرد.