ابن ابی اُصَیْبِعَه، علی (حلب ۵۷۹ ـ دمشق ۶۱۶)
پزشک و ادیب سوری، عموی ابن ابی اصیبعه صاحب کتاب عیون الانباء. در کودکی همراه پدر و برادرش، قاسم، به مصر رفت و در قاهره قرآن، حساب، پزشکی، چشم پزشکی و جراحی را آموخت. همزمان با فراگیری طبابت در بیمارستان ناصری و زیر نظر رئیس الاطبای مصر، جمال الدین بن ابی الحوافر، به فراگیری حکمت و ادبیات عرب نزد شیخ موفق الدین عبداللطیف بن یوسف بغدادی و سدیدالدین منطقی و نجوم نزد ابومحمد بن جعدی و موسیقی نزد ابن دیجور مصری و صفی الدین ابوعلی بن تبّان پرداخت. از او به عنوان ماهرترین عودنواز و خوش صداترین خوانندۀ روزگارش نام برده اند. علی بن خلیفه به زبان های عربی، فارسی و ترکی تسلّط داشت و به این زبان ها شعر نیز می سرود. در ۱۸ سالگی بازگشت و در بیمارستان نوری آن شهر به طبابت مشغول شد و به خدمت حاکم بعلبک مشغول شد. در ۶۱۴ به دمشق بازگشت و ریاست دو بیمارستان دمشق به او محوّل شد. در ۶۱۵ در دمشق به دست شیخ صدرالدین بن حمویه، خرقۀ تصوّف پوشیده در ۶۱۶، زمانی که علی بن خلیفه، برای درمان مادر الملک الصالح بن الملک العادل، به بُصری رفت. در آن جا بیمار شد و چون به دمشق بازگشت از دنیا رفت. برخی از آثارش عبارت اند از الموجزالمفید فی علم الحساب، کتاب فی الطّب، کتاب طبّ السّوق.
پزشک و ادیب سوری، عموی ابن ابی اصیبعه صاحب کتاب عیون الانباء. در کودکی همراه پدر و برادرش، قاسم، به مصر رفت و در قاهره قرآن، حساب، پزشکی، چشم پزشکی و جراحی را آموخت. همزمان با فراگیری طبابت در بیمارستان ناصری و زیر نظر رئیس الاطبای مصر، جمال الدین بن ابی الحوافر، به فراگیری حکمت و ادبیات عرب نزد شیخ موفق الدین عبداللطیف بن یوسف بغدادی و سدیدالدین منطقی و نجوم نزد ابومحمد بن جعدی و موسیقی نزد ابن دیجور مصری و صفی الدین ابوعلی بن تبّان پرداخت. از او به عنوان ماهرترین عودنواز و خوش صداترین خوانندۀ روزگارش نام برده اند. علی بن خلیفه به زبان های عربی، فارسی و ترکی تسلّط داشت و به این زبان ها شعر نیز می سرود. در ۱۸ سالگی بازگشت و در بیمارستان نوری آن شهر به طبابت مشغول شد و به خدمت حاکم بعلبک مشغول شد. در ۶۱۴ به دمشق بازگشت و ریاست دو بیمارستان دمشق به او محوّل شد. در ۶۱۵ در دمشق به دست شیخ صدرالدین بن حمویه، خرقۀ تصوّف پوشیده در ۶۱۶، زمانی که علی بن خلیفه، برای درمان مادر الملک الصالح بن الملک العادل، به بُصری رفت. در آن جا بیمار شد و چون به دمشق بازگشت از دنیا رفت. برخی از آثارش عبارت اند از الموجزالمفید فی علم الحساب، کتاب فی الطّب، کتاب طبّ السّوق.