ابن ابی اصیبعه احمد

دانشنامه آزاد فارسی

ابن ابی اُصَیْبِعَه، احمد (دمشق ۵۹۵ ـ ۶۶۸ق)
پزشک و مورخ دمشقی. نزد پدر و عمویش، علی بن خلیفة بن یونس، مقدمات پزشکی، کحالی و ادبیات را فراگرفت. سپس در بیمارستان نوری دمشق، پزشکی و گیاه شناسی را به صورت گسترده نزد استادانی چون ابن بیطار، رضی الدین رحبی، و عبدالرحیم بن علی دخوار فراگرفت. در سال ۶۳۱ ق به قاهره رفت و در بیمارستان ناصری به طبابت مشغول شد و از دانش داروشناسی سدیدالدین بن ابی البیان اسراییلی کمال استفاده را کرد. یک سال بعد به دمشق بازگشت و از ۶۳۴ق با پذیرفتن شغل پزشک مخصوص امیر عزالدین اَیْدَمور بن علی در صفر در همان جا ماندگار شد و به طبابت و تألیف پرداخت. مهم ترین کتاب ابن ابی اصیبعه عیون الانباء فی طبقات الاطباء است که امروزه دو نگارش از آن در دست است. در این کتاب، پس از توضیحاتی دربارۀ تاریخ پزشکی، شرح حال پزشکان یونان، عرب، سریانی، مترجمان کتب پزشکی از زبان یونانی به عربی، پزشکان عراق، بلاد عجم و دیگر مناطق نگاشته شده است. به علت درمان های معروف ابن ابی اصیبعه و نیز این کتاب ارزشمند او را به عنوان مشهورترین پزشک خاندان ابی اصیبعه معرفی کرده اند. ظاهراً ابن ابی اصیبعه کتب دیگری نیز داشته است، اما امروزه اثری از آن ها نیست، ازجمله حکایات الاطباء فی علاجات الادواء، اصابات المنجمین، التجارب و الفوائد، و معالم الامم. از شاگردان مشهور او می توان امین الدوله ابوالفرج بن القُفّ را نام برد.

پیشنهاد کاربران

بپرس