ابن ابجر کنانی

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبْجَرِ کِنانی ، عبدالملک بن سعید بن حیّان بن ابجر عجلی کنانی همْدانی کوفی ، مکنّی به ابوبکر، طبیب و محدث .
از زندگی ابن ابجر کنانی آگاهی چندانی در دست نیست ، اما در کتاب های رجالی ، با همین نام و نشان و گاه با اندکی اختلاف ، از او یاد شده است .
بخاری ، اسماعیل ، ج۳، ص۴۱۶، التاریخ الکبیر، حیدرآباد دکن ، ۱۳۷۷ق /۱۹۵۸م .
ابن قتیبه
ابن قتیبه، عبدالله ، ج۱، ص ۶۶، المعارف ، به کوشش ثروت عکاشه ، قاهره ، ۱۹۶۰م .
در منابع یاد شده ، از شعبی ، عکرمه ، طلحة بن مصرف و واصل بن احدب به عنوان مشایخ وی در حدیث و از فرزندش عبدالرحمان ، سفیان ثوری ، زهیر بن معاویه ، عبیدالله اشجعی ، سفیان بن عُیینه و اَعمش به عنوان کسانی که از او روایت کرده اند، یاد شده است . در میان مشایخ ابن ابجر ظاهراً شعبی زودتر از همه درگذشته است (۱۰۳ق ). به نوشته ابن حجر
ابن حجر، احمد، ج۱، ص۳۹۵، تهذیب التهذیب ، حیدرآباد دکن ، ۱۳۲۶ق /۱۹۰۸م .
...

[ویکی شیعه] عبدالملک بن سعید بن حیان بن ابجر عجلی کنانی همْدانی کوفی ، معروف به اِبْن ِ اَبْجَرِ کنانی ، مکنّی به ابوبکر، طبیب و محدث که کتابی به نام الدّیات دارد و آن را بر امام علی بن موسی الرضا(ع ) عرضه داشت. گفته اند این نخستین رساله فقهی شیعه در باب دیات است . در کتب رجال شیعه از وی به عنوان محّدث ثقه نیز یاد شده است .
در کتب رجال شیعه از خاندان ابجر به عنوان خاندانی در کوفه که افراد آن به طور موروثی اهل طبابت بوده اند، و از عبدالملک و برادرش ابوعمر عبدالله ، به عنوان محّدثین ثقه نیز یاد شده است .
از زندگی وی آگاهی چندانی در دست نیست ، اما در کتابهای رجالی ، با همین نام و نشان و گاه با اندکی اختلاف ، از او یاد شده است . به نوشته ابن حجروی در ۱۶۱ق /۷۷۸م و به گفته نجاشی ، عبدالملک در ۲۴۰ق /۸۵۴م زنده بوده است . در مآخذ به کوفی بودن او تصریح شده است .