ابلیس عربی

[ویکی فقه] اِبلیس ، نام خاص (عَلَم ) برای موجودی که از فرمان خدا سر باز زد و از درگاه وی رانده شد؛ نیز اسمی عام برای شیاطین .
کلمه اِبْلیس ، ۱۱ بار در قرآن کریم آمده است ، ۹ بار آن مربوط به آفرینش آدم است ،
بقره /سوره۲، آیه۳۴.
لغت شناسان مسلمان ، از دو جهت به این واژه پرداخته اند:
← ریشه
اما مسأله مهم این واژه از آن جا بر می خیزد که اولاً در شعر جاهلی عرب به کار نیامده و پنداری از جمله واژه هایی است که در دوره نزول وحی به عربی راه یافته نشده است .از سوی دیگر، در زبان های سامی دور و نزدیک هم نمونه ای یا ریشه ای برای آن یافت نشده است . ناچار باید در زبان های غیر سامی به جست و جوی آن پرداخت .در این صورت ، مشکلی پدیدار می شود که در مورد چندین واژه قرآنی دیگر گریبان گیر محققان است ، از این قرار که آیا ممکن است در شرایط خاص آن روزگار، واژه ای از راهی آن چنان دور، بی واسطه زبانی ثالث ، به زبان قرآن راه یابد؟ (قس : واژه های سجیل ، هاروت ، ماروت ، و...).از دیرباز، خاورشناسان ، از جمله گایگر، فون کرمر، فرنکل ، اشپرنگر و سپس ونسینک
دائرة المعارف الاسلامیة، ذیل شیطان .
...