آبلار پیر.
آبِلار، پیِر
آبِلار، پیِر (۱۰۷۹ـ۱۱۴۲)(Abelard, Pierre)
فیلسوف، منطق دان، و متألّه مَدرسی فرانسوی. رابطۀ عاشقانه اش با شاگردش هلوئیزاز ماجراهای رسوایی برانگیز قرون وسطا شد. تفصیل احوال او در زندگی نامۀ خودنوشتش با عنوان تاریخ تیره بختی های منآمده است. آبلار در پاله، نزدیک نانت، متولد شد. به مقام کشیشی کلیسای نوتردام پاریس منصوب شد و در ۱۱۱۵م ریاست مدرسۀ کلیسا را نیز برعهده گرفت. وقتی که رابطۀ عاشقانۀ او با هلوئیز و ازدواج پنهانی شان، اندکی پس از تولد فرزند پسرشان، برملا شد، همسرش به صومعه رفت. آبلار به تحریک عموی هلوئیز، کشیشی با نام فولبر، اخته شد و به جرگۀ راهبان پیوست. یک سال بعد، با ازسرگرفتن تدریس، به ارتداد متهم شد و در نوژانعزلت گزید؛ در آن جا نمازخانۀ پاراکله (فارقلیط)را بنا کرد و بعدها راهب بزرگ دیری در برتانیشد. او موسیقی دان و آهنگساز هم بود، ترانه هایی برای هلوئیز، پلانکتوسو سوگ نامه هایی لاتینی تصنیف کرد. آبلار، از منتقدان نظریۀ وجود کلیات در خارج بود و ضمن دفاع از اصالت مفهوم (مفهوم گرایی)، کلیات را فقط حائز وجود ذهنی می دانست. او بر اهمیت عقل در اعتقاد دینی تأکید کرد و با کاربرد ماهرانۀ منطق و جدل در آموزه هایی مانند تثلیثو کفاره، روحی تازه به مباحث الهیات دمید، هرچند مخالفت هایی نیز برانگیخت. آبلار، هنگامی که برای دفاع از خود در برابر اتهام ارتداد عازم رم بود، در راه جان باخت. وقتی هلوئیز در ۱۱۶۴م درگذشت، او را در پاراکله در کنار آبلار به خاک سپردند؛ در ۱۸۱۷، بقایای اجساد آن ها به گورستان پر ـ لاشزانتقال یافت.
آبِلار، پیِر
آبِلار، پیِر (۱۰۷۹ـ۱۱۴۲)(Abelard, Pierre)
فیلسوف، منطق دان، و متألّه مَدرسی فرانسوی. رابطۀ عاشقانه اش با شاگردش هلوئیزاز ماجراهای رسوایی برانگیز قرون وسطا شد. تفصیل احوال او در زندگی نامۀ خودنوشتش با عنوان تاریخ تیره بختی های منآمده است. آبلار در پاله، نزدیک نانت، متولد شد. به مقام کشیشی کلیسای نوتردام پاریس منصوب شد و در ۱۱۱۵م ریاست مدرسۀ کلیسا را نیز برعهده گرفت. وقتی که رابطۀ عاشقانۀ او با هلوئیز و ازدواج پنهانی شان، اندکی پس از تولد فرزند پسرشان، برملا شد، همسرش به صومعه رفت. آبلار به تحریک عموی هلوئیز، کشیشی با نام فولبر، اخته شد و به جرگۀ راهبان پیوست. یک سال بعد، با ازسرگرفتن تدریس، به ارتداد متهم شد و در نوژانعزلت گزید؛ در آن جا نمازخانۀ پاراکله (فارقلیط)را بنا کرد و بعدها راهب بزرگ دیری در برتانیشد. او موسیقی دان و آهنگساز هم بود، ترانه هایی برای هلوئیز، پلانکتوسو سوگ نامه هایی لاتینی تصنیف کرد. آبلار، از منتقدان نظریۀ وجود کلیات در خارج بود و ضمن دفاع از اصالت مفهوم (مفهوم گرایی)، کلیات را فقط حائز وجود ذهنی می دانست. او بر اهمیت عقل در اعتقاد دینی تأکید کرد و با کاربرد ماهرانۀ منطق و جدل در آموزه هایی مانند تثلیثو کفاره، روحی تازه به مباحث الهیات دمید، هرچند مخالفت هایی نیز برانگیخت. آبلار، هنگامی که برای دفاع از خود در برابر اتهام ارتداد عازم رم بود، در راه جان باخت. وقتی هلوئیز در ۱۱۶۴م درگذشت، او را در پاراکله در کنار آبلار به خاک سپردند؛ در ۱۸۱۷، بقایای اجساد آن ها به گورستان پر ـ لاشزانتقال یافت.
wikijoo: آبلار،_پیر_(۱۰۷۹ـ۱۱۴۲)