ابعاط. [ اِ ] ( ع مص ) گریختن. || از حد درگذشتن و غلو کردن در نادانی و کار زشت. || لایعنی گفتن. || مکلف شدن کسی بدانچه بالای طاقت اوست. || دور رفتن ستور بچرا.
