ابض. [ اَ ] ( ع مص ) رها کردن. || بستن ساق دست شتر را به برسوی آن تا گریختن نتواند. شتر را به اباض بستن. ( تاج المصادر بیهقی ). || آرمیدن. || جنبیدن. || زدن رگ اباض کسی را. درهم کشیده شدن رگ نَسا. با هم آمدن. ( تاج المصادر بیهقی ).ابض. [ اُ ] ( ع اِ ) زمانه. روزگار. || باطن زانوی مردم. چفته زانو. || باطن آرنج شتر. ج ، آباض.ابض. [ اُ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ اِباض.
