ابستان

/~AbestAn/

لغت نامه دهخدا

( آبستان ) آبستان. [ ب ِ ] ( ص ) آبستن :
بهار تازه آبستان ببار است
چو فردوس برین وقت است و هنگام.
سوزنی ( از فرهنگ جهانگیری ).
|| ( اِ ) در این بیت مولوی ، آبستان جمع آبست است :
درد زه گر رنج آبستان بود
بر جنین اشکستن زندان بود.

فرهنگ فارسی

( آبستان ) ( صفت اسم ) ۱- حامله باردار ( انسان و حیوان و گیاه ) . یا مثل آبستنان رفتن . سخت بکاهلی و آهستگی راه رفتن . ۲- مخفی نهفته نهان . یا آبستن بودن . ۱ - حامله بودن باردار بودن ۲ - آبستن از کسی . رشو. نهانی از کسی گرفته بودن . یا شب آبستن است . وقوع حوادث تازه محتمل است .
آبستن

فرهنگ عمید

( آبستان ) = آبستن: درد زه گر رنج آبستان بُوَد / بر جنین اشکستن زندان بُوَد (مولوی: ۴۷۴ ).

پیشنهاد کاربران

آبستن
باردار
حامله
درد زه گر رنج آبستان بود
بر جنین اشکستن زندان بود
✏ �مولانا�

بپرس