اَبَرمیکروب (superbug)
اَبَرمیکروب
اصطلاح رایجی برای میکروب هایی که نسبت به بیشتر یا همۀ پادزی های شناخته شده مقاوم شده اند. استافیلوکوک طلاییِ۱ مقاوم به متی سیلین۲ ابر میکروبی است که در بیمارستان ها مشکل ساز است. شیوع این ابرمیکروب باعث تعطیلی موقت اتاق های عمل و واحدهای مراقبت ویژه می شود. این ابرمیکروب را تا به حال با ونکومایسین۳ مهار کرده اند. استفاده از آنتی بیوتیک ونکومایسین در حقیقت آخرین چاره است. این پادزی در حالت عادی فقط برای درمان عفونت های کشنده به کار می رود. در بهار ۱۹۹۷، پزشکان ژاپنی شواهد انکارناپذیری در زمینۀ پیدایش گونه های مقاوم به ونکومایسین گزارش کردند. در ۱۹۹۸، پژوهشگران امریکایی موفق شدند ونکومایسین مصنوعی بسازند. بدین ترتیب، با دستیابی به روش مصنوعی تهیۀ ونکومایسین می شود انواع گوناگونی از ونکومایسین را با اعمال تغییراتی مختصر تهیه کرد و برای درمان عفونت های مقاوم به ونکومایسین به کار برد. در ۲۰۰۰، ادارۀ مواد غذایی و دارویی امریکا۴ استفاده از نوعی داروی جدید را برای مبارزه با ابرمیکروب های مقاوم دربرابر سایر پادزی ها تأیید کرد. پادزی زیووکس۵ بر میکروب های مقاوم به ونکومایسین و متی سیلین مؤثر است. این دارو از تکثیر باکتری ها جلوگیری می کند و سریع تر از پادزی هایی که مانع از ساخت پروتئین های لازم برای رشد باکتری می شوند عمل می کند. براساس نتایج تحقیقی در مه ۲۰۰۱، یک کودک از هر ده کودک ناقل ابرمیکروب مقاوم به پادزی است. غالباً باکتری ها نسبت به پادزی هایی که کودکان تا به آن زمان مصرف نکرده اند هم مقاوم اند. این امر نشان دهندۀ ارتباط بین مقاومت به پادزی های رایج و مقاومت به پادزی هایی است که فقط برای درمان عفونت های خطرناک تر به کار می روند.
اَبَرمیکروب
اصطلاح رایجی برای میکروب هایی که نسبت به بیشتر یا همۀ پادزی های شناخته شده مقاوم شده اند. استافیلوکوک طلاییِ۱ مقاوم به متی سیلین۲ ابر میکروبی است که در بیمارستان ها مشکل ساز است. شیوع این ابرمیکروب باعث تعطیلی موقت اتاق های عمل و واحدهای مراقبت ویژه می شود. این ابرمیکروب را تا به حال با ونکومایسین۳ مهار کرده اند. استفاده از آنتی بیوتیک ونکومایسین در حقیقت آخرین چاره است. این پادزی در حالت عادی فقط برای درمان عفونت های کشنده به کار می رود. در بهار ۱۹۹۷، پزشکان ژاپنی شواهد انکارناپذیری در زمینۀ پیدایش گونه های مقاوم به ونکومایسین گزارش کردند. در ۱۹۹۸، پژوهشگران امریکایی موفق شدند ونکومایسین مصنوعی بسازند. بدین ترتیب، با دستیابی به روش مصنوعی تهیۀ ونکومایسین می شود انواع گوناگونی از ونکومایسین را با اعمال تغییراتی مختصر تهیه کرد و برای درمان عفونت های مقاوم به ونکومایسین به کار برد. در ۲۰۰۰، ادارۀ مواد غذایی و دارویی امریکا۴ استفاده از نوعی داروی جدید را برای مبارزه با ابرمیکروب های مقاوم دربرابر سایر پادزی ها تأیید کرد. پادزی زیووکس۵ بر میکروب های مقاوم به ونکومایسین و متی سیلین مؤثر است. این دارو از تکثیر باکتری ها جلوگیری می کند و سریع تر از پادزی هایی که مانع از ساخت پروتئین های لازم برای رشد باکتری می شوند عمل می کند. براساس نتایج تحقیقی در مه ۲۰۰۱، یک کودک از هر ده کودک ناقل ابرمیکروب مقاوم به پادزی است. غالباً باکتری ها نسبت به پادزی هایی که کودکان تا به آن زمان مصرف نکرده اند هم مقاوم اند. این امر نشان دهندۀ ارتباط بین مقاومت به پادزی های رایج و مقاومت به پادزی هایی است که فقط برای درمان عفونت های خطرناک تر به کار می روند.
wikijoo: ابرمیکروب