ابرآویز محمد (منوچهر) (۱۳۱۷ـ۱۳۹۲). ابرآویز، محمّد (منوچهر) (۱۳۱۷ـ۱۳۹۲)
ابرآویز، محمّد (منوچهر)
شاعر، ترانه سرا و عکاس معاصر. تحصیلات خود را تا اخذ مدرک دیپلم در زادگاهش به انجام رساند. سپس برای ادامه تحصیل به آلمان و کانادا رفت و رشتۀ رفتارشناسی را پی گرفت. پس از بازگشت به ایران در ۱۳۴۱، به کار در مطبوعات و رادیوی آن زمان پرداخت. در ۱۳۴۲ و پس از مشاهدۀ به شهادت رسیدن یک جوان انقلابی در اطراف میدان ارک، دیگر به کار در رادیو ادامه نداد و به انجام فعالیت های مطبوعاتی اکتفا کرد. از سال ۱۳۴۷ سازمانی تبلیغاتی راه انداخت که تا پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷ فعال بود. در همان دوران بود که در راستای فعالیت های تبلیغاتی و فرهنگی اش برای جمع آوری کمک به زلزله زدگان بوئین زهرا، موفق به دریافت جایزۀ جهانی تبلیغات از سازمان بین المللی تبلیغات، IAA، شد. در ۱۳۵۷ با مشورت گرفتن از برخی رهبران انقلاب همچون دکتر بهشتی، آیت الله خامنه ای و آیت الله هاشمی رفسنجانی، از توانایی و تجربه اش در پیشبرد اهداف انقلاب بهره گرفت و به همراه یک گروه سرود، به طور پنهانی به تولید و ساخت سرودهای انقلابی پرداخت. ویژگی بارز ترانه های او این بود که ملهم از شعارهای مردم در آن دوران بود و به همین علت شهرت بسیاری یافت. ازجمله ۱۸ سرود و ترانۀ مشهور او که در همان روزهای آغاز انقلاب ساخته بود، عبارت اند از غریو لاتخف، بوی گل سوسن و یاسمن آید، معمار طرح حرم، دیو چو بیرون رود فرشته درآید، الله الله، خمینی ای امام، الله اکبر، آمدن موعود، و سمفونی میدان شهدا. ابرآویز چند سال پس از پیروزی انقلاب، خارج از کشور زندگی کرد. سپس دوباره به ایران بازگشت و مدتی مشاور فرهنگستان هنر بود. در سال های آخر عمر، خاطرات و زندگی هنری اش به کوشش واحد تاریخ شفاهی «دفتر مطالعات جبهۀ فرهنگی انقلاب اسلامی» به شکل تصویری ثبت و ضبط شد.
ابرآویز، محمّد (منوچهر)
شاعر، ترانه سرا و عکاس معاصر. تحصیلات خود را تا اخذ مدرک دیپلم در زادگاهش به انجام رساند. سپس برای ادامه تحصیل به آلمان و کانادا رفت و رشتۀ رفتارشناسی را پی گرفت. پس از بازگشت به ایران در ۱۳۴۱، به کار در مطبوعات و رادیوی آن زمان پرداخت. در ۱۳۴۲ و پس از مشاهدۀ به شهادت رسیدن یک جوان انقلابی در اطراف میدان ارک، دیگر به کار در رادیو ادامه نداد و به انجام فعالیت های مطبوعاتی اکتفا کرد. از سال ۱۳۴۷ سازمانی تبلیغاتی راه انداخت که تا پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷ فعال بود. در همان دوران بود که در راستای فعالیت های تبلیغاتی و فرهنگی اش برای جمع آوری کمک به زلزله زدگان بوئین زهرا، موفق به دریافت جایزۀ جهانی تبلیغات از سازمان بین المللی تبلیغات، IAA، شد. در ۱۳۵۷ با مشورت گرفتن از برخی رهبران انقلاب همچون دکتر بهشتی، آیت الله خامنه ای و آیت الله هاشمی رفسنجانی، از توانایی و تجربه اش در پیشبرد اهداف انقلاب بهره گرفت و به همراه یک گروه سرود، به طور پنهانی به تولید و ساخت سرودهای انقلابی پرداخت. ویژگی بارز ترانه های او این بود که ملهم از شعارهای مردم در آن دوران بود و به همین علت شهرت بسیاری یافت. ازجمله ۱۸ سرود و ترانۀ مشهور او که در همان روزهای آغاز انقلاب ساخته بود، عبارت اند از غریو لاتخف، بوی گل سوسن و یاسمن آید، معمار طرح حرم، دیو چو بیرون رود فرشته درآید، الله الله، خمینی ای امام، الله اکبر، آمدن موعود، و سمفونی میدان شهدا. ابرآویز چند سال پس از پیروزی انقلاب، خارج از کشور زندگی کرد. سپس دوباره به ایران بازگشت و مدتی مشاور فرهنگستان هنر بود. در سال های آخر عمر، خاطرات و زندگی هنری اش به کوشش واحد تاریخ شفاهی «دفتر مطالعات جبهۀ فرهنگی انقلاب اسلامی» به شکل تصویری ثبت و ضبط شد.
wikijoo: ابرآویز،_محمد_(منوچهر)_(۱۳۱۷ـ۱۳۹۲)