ابراهیم ناعم ( زاده ۱ مهر ۱۳۰۰ رشت - درگذشت ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ تهران ) شاعر قصیده سرای معاصر ادبیات فارسی بود. او مدیر انجمن ادبی حکیم ناصرخسرو بود و در کرج زندگی می کرد.
وی در ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ در بیمارستان مهر تهران به دلیل عارضه قلبی درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
ناعم در ۱ مهر ۱۳۰۰ در رشت زاده شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و تهران به پایان رسانید و سپس در آموزشگاه تخصصی قضایی دانش آموخته شد. او بعداً کارمند اداره کل ثبت اسناد شد. او سال ها بعد از این سازمان بازنشسته گردید.
از آن جا که پدر وی معروف به مرشد احمد گیلانی صوفی صافی بود و صافی تخلص می کرد، به او ابراهیم صافی نیز گفته اند. ناعم شاعری عارف پیشه و خلوت گزین بود و سعی می کرد از هیاهوهای سیاسی و اجتماعی دوری گزیند.
ناعم در جوانی در منطقهٔ شمیران تهران زندگی می کرد و از نزدیکان نیما یوشیج بود. یوشیج در خاطرات خود از وی به این شکل یاد کرده است: «ناعم اشعار وصف الحالی را بسیار پرمغز و با حرارت می سراید و اشعار او آینهٔ زمان هستند. » در جای دیگری می نویسد: «دیشب منزل ناعم بودم. از روی عکس های دیوار که گورکی و علی و اشخاص مختلف را به دیوارها چسبانیده بود، فهمیدم که حواس جمع ندارد و در این دنیا سرگردان است».
به نوشته شاپور جورکش در کارنامه، نیما یوشیج با او «نزدیکی روحی» داشت و به نوشته پوریا سوری در فرهیختگان به وی «تا پایان عمر خود اطمینان داشت». یوشیج در در دورانی که به دلیل سرودن شعر نو مورد هجمه شاعران سنتی قرار گرفته بود، گفته بود «اگر بدانم این جوانمرد گیلانی ساده و بدون تشریفات ( ابراهیم ناعم ) با من است به این اندازه سرگردان نیستم». ناعم در خصوص شعر نوی نیما گفته بود: «او این طور از خود دفاع می کرد که غرض از شعر نو اصلاً کوتاه و بلند کردن مصراع نیست… اعتقاد اساسی من به شعر پدیدآوردن آن دید تازه ای در ادبیات است که بایستی قبل از ایجاد آثار شعری رعایت شود و هر کس این هدف را به هر شکل وجهه خود سازد، شعر نو به وجود آورده است ولو این که شعر خود را در بحور و اوزان عروضی سروده باشد و در غیر این صورت کاری عبث انجام داده است». پس از درگذشت یوشیج، ناعم در سوگ او شعر سرود.
وی در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ مقاله هایی در نشریات ادبی منتشر کرد. ناعم بین سال های ۱۳۵۷–۱۳۲۰ صاحب امتیاز نشریه فردای ما بود.
وی در ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ در بیمارستان مهر تهران به دلیل عارضه قلبی درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
ناعم در ۱ مهر ۱۳۰۰ در رشت زاده شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و تهران به پایان رسانید و سپس در آموزشگاه تخصصی قضایی دانش آموخته شد. او بعداً کارمند اداره کل ثبت اسناد شد. او سال ها بعد از این سازمان بازنشسته گردید.
از آن جا که پدر وی معروف به مرشد احمد گیلانی صوفی صافی بود و صافی تخلص می کرد، به او ابراهیم صافی نیز گفته اند. ناعم شاعری عارف پیشه و خلوت گزین بود و سعی می کرد از هیاهوهای سیاسی و اجتماعی دوری گزیند.
ناعم در جوانی در منطقهٔ شمیران تهران زندگی می کرد و از نزدیکان نیما یوشیج بود. یوشیج در خاطرات خود از وی به این شکل یاد کرده است: «ناعم اشعار وصف الحالی را بسیار پرمغز و با حرارت می سراید و اشعار او آینهٔ زمان هستند. » در جای دیگری می نویسد: «دیشب منزل ناعم بودم. از روی عکس های دیوار که گورکی و علی و اشخاص مختلف را به دیوارها چسبانیده بود، فهمیدم که حواس جمع ندارد و در این دنیا سرگردان است».
به نوشته شاپور جورکش در کارنامه، نیما یوشیج با او «نزدیکی روحی» داشت و به نوشته پوریا سوری در فرهیختگان به وی «تا پایان عمر خود اطمینان داشت». یوشیج در در دورانی که به دلیل سرودن شعر نو مورد هجمه شاعران سنتی قرار گرفته بود، گفته بود «اگر بدانم این جوانمرد گیلانی ساده و بدون تشریفات ( ابراهیم ناعم ) با من است به این اندازه سرگردان نیستم». ناعم در خصوص شعر نوی نیما گفته بود: «او این طور از خود دفاع می کرد که غرض از شعر نو اصلاً کوتاه و بلند کردن مصراع نیست… اعتقاد اساسی من به شعر پدیدآوردن آن دید تازه ای در ادبیات است که بایستی قبل از ایجاد آثار شعری رعایت شود و هر کس این هدف را به هر شکل وجهه خود سازد، شعر نو به وجود آورده است ولو این که شعر خود را در بحور و اوزان عروضی سروده باشد و در غیر این صورت کاری عبث انجام داده است». پس از درگذشت یوشیج، ناعم در سوگ او شعر سرود.
وی در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ مقاله هایی در نشریات ادبی منتشر کرد. ناعم بین سال های ۱۳۵۷–۱۳۲۰ صاحب امتیاز نشریه فردای ما بود.
