ابراهیمْ میرزای صَفَوی (۹۴۶ـ۹۸۴ق)
(متخلّص به جاهی شاهزاده) خوشنویس و شاعر ایرانی، نوۀ شاه اسماعیل و داماد شاه طهماسب اول صفوی بود. پس از آن که گوهر سلطان، دختر شاه طهماسب، را به زنی گرفت، به حکومت خراسان منصوب شد و دوازده سال در این مقام بود. شاه اسماعیل دوم پس از برآمدن به تخت شاهی، ابراهیم میرزا را در قزوین به قتل رساند. پیکرش را بعدها به مشهد بردند. در میان شاهزادگان صفوی، کسی چون او به جامعیت در علوم و فنون و هنرها نبود. وی بر علوم رایج زمان خود از پزشکی، ریاضی و فلسفه تا صرف ونحو، احادیث و انساب تسلط داشت و در هنرهایی چون خوشنویسی، نقاشی و تذهیب زبردست بود. کتابخانه اش با بیش از ۴ هزار کتاب نفیس، مرکز گردآمدن هنرمندان بود. به فارسی و ترکی شعر می گفت و نسخه ای از دیوان او در حدود ۳ هزار بیت در کتابخانۀ سلطنتی نگهداری می شود. مجموعه ای از آثار هنری چون خطوط خوش، آثار مصوّران و نگارگران، جواهرات و ظروف چینی داشت که مشهور است.
(متخلّص به جاهی شاهزاده) خوشنویس و شاعر ایرانی، نوۀ شاه اسماعیل و داماد شاه طهماسب اول صفوی بود. پس از آن که گوهر سلطان، دختر شاه طهماسب، را به زنی گرفت، به حکومت خراسان منصوب شد و دوازده سال در این مقام بود. شاه اسماعیل دوم پس از برآمدن به تخت شاهی، ابراهیم میرزا را در قزوین به قتل رساند. پیکرش را بعدها به مشهد بردند. در میان شاهزادگان صفوی، کسی چون او به جامعیت در علوم و فنون و هنرها نبود. وی بر علوم رایج زمان خود از پزشکی، ریاضی و فلسفه تا صرف ونحو، احادیث و انساب تسلط داشت و در هنرهایی چون خوشنویسی، نقاشی و تذهیب زبردست بود. کتابخانه اش با بیش از ۴ هزار کتاب نفیس، مرکز گردآمدن هنرمندان بود. به فارسی و ترکی شعر می گفت و نسخه ای از دیوان او در حدود ۳ هزار بیت در کتابخانۀ سلطنتی نگهداری می شود. مجموعه ای از آثار هنری چون خطوط خوش، آثار مصوّران و نگارگران، جواهرات و ظروف چینی داشت که مشهور است.
wikijoo: ابراهیم_میرزای_صفوی