ابراهیم میرزا جاهی صفوی

[ویکی فقه] جاهی صفوی، ابراهیم میرزا، دولتمرد و شاعر عصر صفوی، نوه شاه اسماعیل صفوی و پسر بهرام میرزا است.
وی در اواخر ذیقعدة ۹۴۶ به دنیا آمد.مادرش، زینب سلطان خانم (متوفی ۹۷۷)، از خانواده های سرشناس شیروان بود.پس از مرگ پدر، هنگامی که ابراهیم میرزا ده ساله بود، سرپرستی او را عمه اش، مهین بانو ملقب به شاهزاده سلطانم، به عهده گرفت.به این ترتیب، ابراهیم میرزا به حرم شاهی وارد شد و شاه طهماسب (حک : ۹۳۰ـ۹۸۴) نیز تربیت او را زیر نظر گرفت.
احمد بن حسین منشی قمی، خلاصة التواریخ، ج۱، ص۵۷۰، چاپ احسان اشراقی، تهران ۱۳۵۹ـ۱۳۶۳ ش.
ابراهیم میرزا به حسن خلق، کرم، شجاعت، تیزفهمی و بذله گویی شهرت داشت.وی در مدت اقامتش در مشهد، پذیرای سادات و اهل علم و هنرمندان بود.خود او نیز با علوم عقلی و نقلی آشنایی داشت.
صادق صادقی افشار، تذکرة مجمع الخواص، ص۲۵، ترجمة عبدالرسول خیامپور، تبریز۱۳۲۷ش.
ابراهیم میرزا به فارسی و ترکی شعر می سرود و جاهی تخلص می کرد.اشعار او را منشی قمی و گوهرشاد بیگم در یک دیوان جمع آوری کرده اند.
حسن بن مرتضی حسینی استرآبادی، تاریخ سلطانی : از شیخ صفی تا شاه صفی، ص۹۷، چاپ احسان اشراقی، تهران ۱۳۶۴ ش.
...