ابراهیم منصفی ( ۱۶ آذر ۱۳۲۴ - ۱ تیر ۱۳۷۶ ) ، شاعر، موسیقی دان، نویسنده و هنرمند هرمزگانی بود. او در پنجاه و یک سالگی در بندرعباس با خودکشی به زندگی اش پایان داد. نخستین آلبوم ترانه هایش، ده سال پس از مرگش منتشر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می شناسند. منصفی و چند تن از هم دوره های خود جزو اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقهٔ جنوبی روی آوردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازع احمد شاملو است با تأثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.
او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد. به نقل از دوست ۱۵ ساله اش: " منصفی قوی بود، اما هروئین قوی تر!"
ابراهیم در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدرش مینابی و مادرش اهل صحرای باغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند. منصفی درباره تولد خود می گوید «زادهٔ عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. » پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود در معبد هندوهای بندرعباس، بت گورون گذراند.
او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد. او که در دوره ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده است به واسطهٔ فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دههٔ پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری های فراوانی گذراند.
منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی در بندرعباس با خودکشی از دنیا رفت و در همان جا به خاک سپرده شد.
این شاعر دوره ی تحصیل خود را در بندرعباس گذراند. هم زمان با تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه های علاقه او به هنر و ادبیات شکل گرفت. در این دوره او که خواندن را پس از حضور در تعزیه خوانی های ماه محرم تجربه کرده بود، جذب گروه های تئاتر دانش آموزی شد. میل زیاد او به سرودن، او را به چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام «مروارید ساحل» در شمارگان اندک به چاپ رساند. او بعدها از تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می شناسند. منصفی و چند تن از هم دوره های خود جزو اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقهٔ جنوبی روی آوردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازع احمد شاملو است با تأثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.
او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد. به نقل از دوست ۱۵ ساله اش: " منصفی قوی بود، اما هروئین قوی تر!"
ابراهیم در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدرش مینابی و مادرش اهل صحرای باغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند. منصفی درباره تولد خود می گوید «زادهٔ عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. » پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود در معبد هندوهای بندرعباس، بت گورون گذراند.
او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد. او که در دوره ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده است به واسطهٔ فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دههٔ پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری های فراوانی گذراند.
منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی در بندرعباس با خودکشی از دنیا رفت و در همان جا به خاک سپرده شد.
این شاعر دوره ی تحصیل خود را در بندرعباس گذراند. هم زمان با تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه های علاقه او به هنر و ادبیات شکل گرفت. در این دوره او که خواندن را پس از حضور در تعزیه خوانی های ماه محرم تجربه کرده بود، جذب گروه های تئاتر دانش آموزی شد. میل زیاد او به سرودن، او را به چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام «مروارید ساحل» در شمارگان اندک به چاپ رساند. او بعدها از تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.
