ابراهیم لکهنوی

[ویکی فقه] اِبْراهیم ِ لَکْهْنَوی ، محمدتقی بن حسین دلدار علی نقوی نصیر آبادی (۱۲۵۹-۱۳۰۷ق /۱۸۴۳-۱۸۹۰م )، فقیه و مفسر شیعی در سده ۱۳ق /۱۹م در هندوستان بود.
وی در لکهنو زاده شد و در همان جا رشد یافت و به تحصیل علم پرداخت .
آقابزرگ ، طبقات اعلام الشیعة، ج۱، ص۱۰، قرن ۱۴، مشهد، ۱۴۰۴ق / ۱۹۸۴.
صرف و نحو و منطق و بیان را نزد مولی کمال الدین موهانی
استاد فقه و اصول
و فقه و اصول را پیش پدر خواند.
عهده دار امور شرعی و دینی
...

[ویکی شیعه] ابراهیم بن محمدتقی بن حسین بن دلدار علی نقوی نصیرآبادی (۱۲۵۹-۱۳۰۷ق /۱۸۴۳-۱۸۹۰م)، مشهور به ابراهیم لَکهنَوی، فقیه و مفسر شیعی در قرن سیزدهم قمری در هندوستان. وی از میرزا محمدحسن شیرازی، شیخ علی فرزند صاحب جواهر، میرزا حبیب الله رشتی، مولا لطف الله مازندرانی، شیخ محمدحسن آل یاسین کاظمی، شیخ زین العابدین مازندرانی، و سید ابوالقاسم طباطبائی اجازه روایت داشت. وی مورد احترام آخرین حاکم شیعی لکنهو بود. همچنین نقل شده که ناصرالدین شاه قاجار و حتی ملکه بریتانیا به دیده احترام به او می نگریسته اند. مقاومت او در مقابل فرمان «حذف شهادت به ولایت امام علی (ع) در اذان»، و نامه اش به ملکه بریتانیا، مهمترین سبب لغو این فرمان در لکهنو بود.
ابراهیم لکهنوی در لکهنوی هندوستان زاده شد و در همان جا رشد یافت و به تحصیل علم پرداخت. صرف و نحو و منطق و بیان را نزد مولی کمال الدّین موهانی و فقه و اصول را پیش پدر خواند.
پس از درگذشت پدرش که از عالمان و فقیهان شیعی بود، عهده دار امور شرعی و دینی شیعیان لکهنو شده و از طرف سلطان واحد علی شاه، آخرین سلطان شیعه لکهنو، به «سید العلماء» ملقب گردید.