ابراهیم سلطان تیموری

دانشنامه آزاد فارسی

ابراهیم سلطان تیموری (۷۹۶ـ۸۳۷ق)
(یا: ابوالفتح ابراهیم سلطان) امیر و شاهزادۀ تیموری. فرزند شاهرخ و نوۀ تیمور بود و در ۱۴ سالگی ، در لشکرکشی شاهرخ به استراباد و مازندران، نایب السلطنه او بود و در ۸۱۲ ق، به حکومت بلخ و طخارستان منصوب شد. در ۸۱۷ ق، شاهرخ ابراهیم سلطان را، فرمانروای فارس و توابع آن کرد. در همین ایام میرزا بایقرا، شاهزادۀ تیموری بر او شورید و شیراز را به تصرف خود درآورد و ابراهیم سلطان را فراری کرد (۸۱۸ ق) اما با لشکرکشی شاهرخ به فارس ، میرزا بایقرا از او پوزش خواست و بار دیگر حکومت فارس به ابراهیم سلطان رسید (۸۱۹ ق). او در ادارۀ آن ایالت و آبادانی و رسیدگی به امور مردم تلاش کرد و مدرسۀ دارالصّفا و دارالایتامی در آن جا بنیان گذاشت . وی در لشکرکشی های متعدد، پدر را یاری رساند و هنگامی که شاهرخ به دفع شورش اسکندر بن قََرایوسف به آذربایجان رفته بود، ابراهیم سلطان نیز با نیروی خود در ری به او ملحق شد. ابراهیم سلطان سرانجام در حیات پدرش ، براثر بیماری درگذشت . وی شاهزاده ای باذوق و دانش دوست و خود، نویسنده و ادیب بود و خطی نیکو داشت و شرف الدین علی یزدی ظفرنامه را به دستور او نوشت .

پیشنهاد کاربران

بپرس