ابراهیم خواص

[ویکی فقه] اِبْراهیم ِ خَوّاص ، ابو اسحاق ابراهیم بن احمد بن اسماعیل (د ۲۹۱ق /۹۰۴م )، یکی از مشایخ صوفیه و از اقران جنید و نوری می باشد .
اصل وی از سرّ من رأی ( سامرا )
خطیب بغدادی ، احمد، ج۶، ص۷، تاریخ بغداد، بیروت ، دارالکتب العربیة.
گفته اند که شهرت ابراهیم به خواص (از خوص به معنی برگ خرما ) از این روی بوده که وی با بافتن و فروش آن زندگی می گذرانده است . خوّاص غالب اوقات را در سفر می گذرانید، ولی سرانجام در ری اقامت گزید.
وفات
وی در مسجد جامع ری وفات یافت . یوسف بن حسین رازی (از عرفای آن عصر) امر تغسیل او را عهده دار شد
ابن جوزی ، عبدالرحمان ، ج۴، ص۱۰۲، صفة الصفوة، بیروت ، ۱۳۹۹ق .
...

ابراهیمِ خَوّاص ( ـ۲۹۱ق)
عارف ایرانی. اصلاً آملی بود و در سامره به دنیا آمد. گروهی او را از بزرگان طبقه دوم و گروهی دیگر از طبقه سوم می دانند. با جنید و ابوالحسین نوری مصاحبت داشت. هرچند هیچ گاه به شهرت آن دو نرسید، او را در تجرید و توکّل، یگانۀ زمان دانسته اند. تألیفاتی داشته و سخنان کوتاه حکمت آمیزی نیز از او نقل شده است. در اواخر عمر، در مسجد جامع ری منزل گرفت. آورده اند که هرگاه از مسجد خارج می شد با غسل جدید به آن جا بازمی گشت. ابوجعفر خلدی از مریدان اوست.