ابراهیم خلیل الله

[ویکی فقه] حضرت ابراهیم (علیه السلام) یکی از انبیای عظام الهی و از پیامبران اولوالعزم است. دین توحیدی به آن حضرت منتسب است و ایشان پدر ارجمند حضرت اسماعیل (علیه السلام) و حضرت اسحاق (علیه السلام) می باشد که به واسطه آن دو، نسب بسیاری از انبیاء من جمله حضرت موسی (علیه السلام)، حضرت عیسی (علیه السلام) و حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به آن حضرت باز می گردد، باتوجه به مخالفت حضرت ابراهیم با بت پرستان و شکستن بتها، بت پرستان تصمیم به نابودی وی گرفتند و او را در آتش انداختند، اما آتش به فرمان خدا برای حضرت ابراهیم گلستان شد، جبرئیل هنگام سقوط ابراهیم در آتش، به امر خداوند بر او نازل شد و آمادگی خود را برای هر گونه کمکی که ابراهیم بطلبد، اعلام داشت؛ امّا ابراهیم سر باز زد و گفت: از غیر خداوند درخواستی نخواهد کرد و این یکی از ادلّه خلّت ابراهیم (علیه السّلام) به شمارمی رود.
مشرکان برای اثبات شکستن بت ها به وسیله ابراهیم (علیه السّلام) به عدم انکار او بسنده کرده، او را مجرم شناختند و برای حمایت از خدایانشان
انبیاء/سوره۲۱، آیه۶۸.
ابراهیم پس از رهایی از آتش
کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۸، ص۳۷۰- ۳۷۱.
یکی از مقام های معنوی ابراهیم (علیه السّلام) رسیدن وی به مقام خُلّت است: «واتَّخَذَ اللّهُ اِبرهیمَ خَلیلًا».
نساء/سوره۴، آیه۱۲۵.
...