ابراهیم خان ظهیرالدوله قاجار

ابراهیم خانِ ظهیرالدولۀ قاجار ( ـ۱۲۴۰ق)
خانزادۀ قاجار، فرزند مهدی قلی خان بن محمدحسن خان، عموزاده و داماد فتحعلی شاه. در ۱۲۱۳ ق، به فرمان فتحعلی شاه، با لشکری مأمور توقف در چمن گندمان و حراست راه های فارس و اصفهان گردید. سپس با ۱۰ هزار سوار و پیاده جهت سرکوبی الله یارخان قلیچی و تصرف سبزوار به خراسان رفت (۱۲۱۵ ق) و پس از آن عازم گیلان شد و در ۱۲۱۸ق به حکومت کرمان منصوب گردید و برای دلجویی از مردم آن دیار و جبران لطماتی که آقامحمدخان قاجار وارد کرده بود، دستور یافت که در عمران و آبادی آن جا بکوشد. ابراهیم خان ۲۳ سال حاکم کرمان بود و از خود ابنیه و آثار بسیاری چون مسجد، حمام ، بازار و آب انبار برجای گذاشت و با مردم با حُسن سلوک رفتار می کرد. وی در ۱۲۴۰ ق به تهران احضار شد و در همین سفر درگذشت. او مردی دین دار بود و به شیخ احمد احسایی ارادت داشت و ظاهراً در یزد به خدمت او رسیده بود و مکاتباتی با او داشت. حاج محمد کریم خان کرمانی، پیشوای شیخیه، از فرزندان اوست. خاندان ابراهیمی کرمانی که غالباً پیرو مکتب شیخیه بوده و رهبران شیخیه نیز از همین خاندان هستند، از اعقاب اویند. نیز ← شیخیّه