ابراهیم بن ولید

[ویکی فقه] ابواسحاق اِبْراهیمِ بْنِ وَلید (خلافت ۱۲۶-۱۲۷ق/۷۴۴-۷۴۵م) ملقب به مخلوع، سیزدهمین خلیفه اموی است.
ابواسحاق ابراهیم بن ولید بن عبدالملک بن مروان بن حکم، ملقب به مخلوع،
مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، تحقیق ابوالقاسم امامی، تهران، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۲۲۷.
در منابع از سال تولد او سخنی به میان نیامده است، تنها می دانیم که او از کنیزی به نام سعار
یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دارصادر، بی تا، ج۲، ص۳۳۷.
پس از مرگ برادرش در ذی الحجه سال ۱۲۶هجری،
ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر- داربیروت، ۱۹۶۵، ج۵، ص۳۱۰.
...

ابراهیم بن ولید ( ـ۱۲۷ق)
سیزدهمین خلیفه (حک: ۱۲۶ ـ ۱۲۷ ق) از سلسلۀ امویان. پس از مرگ برادرش ، یزید سوم ، به خلافت رسید. وی ۷۰ تا ۱۲۰ روز خلافت کرد تا آن که مروان بن محمد (مروان حمار)، پسرعموی پدرش و حاکم ارمنستان ، بر او شورید و راهی دمشق شد. ابراهیم قوایی به مقابلۀ وی اعزام داشت ، اما سپاه او درهم شکست و فرماندهان آن اسیر شدند. با ورود مروان به دمشق در نیمۀ صفر ۱۲۷ ق، مردم شهر ابراهیم را خلع و با مروان بیعت کردند. ابراهیم تا ۱۳۲ ق زنده بود و در آن سال مروان را در جنگ زاب همراهی می کرد گویا در رودخانۀ زاب کبیر غرق شد. به روایتی با سقوط بنی امیه ، وی به دست بنی عباس افتاد و در قتل عام امویان کشته شد.