ابراهیم بن موسی علوی

[ویکی فقه] اِبْراهیمِ بْنِ موسی عَلَوی، فرزند امام موسی بن جعفر (علیهما السلام)، معروف به جزّار و ملقب به مرتضی (د ۲۱۰ق/۸۲۵م)، یکی از ائمۀ زیدیه که یک چند بر یمن و مکه فرمان راند.
اشتهار وی به جزّار از آن روست که در حمله به یمن بسیاری از مردم آن جا را کشت یا اسیر کرد.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ، ج۸، ص۵۳۶، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۶ق.
یعقوبی
یعقوبی، احمد بن واضح، تاریخ، ج۲، ص۴۱۵، بیروت، ۱۹۶۰م.
دربارۀ زندگی ابراهیم بن موسی این نکته درخور یادآوری است که او یک بار در مخالفت عباسیان و یک بار به عنوان نمایندۀ ایشان بریمن فرمان راند، از ابراهیم فرزندی باقی نماند،
ابن عنبه، احمد بن علی، عمدة الطالب، ج۱، ص۲۰۱، به کوشش محمدحسن آل الطالقانی، قم، ۱۳۶۲ش.
...