[ویکی شیعه] ابراهیم بن محمد، مشهور به اِبْن صوفی، (د بعد از ۲۶۰ق /۸۷۴م)، از علویان و از نسل عمر بن علی بن ابی طالب که در عهد احمد بن طولون (د ۲۷۰ق/۸۸۳م) در مصر طغیان کرد.
از ابن صوفی تا پیش از شورش وی در ۲۵۳ق /۸۶۷م در صعید مصر اطلاع چندانی در دست نیست، اما به احتمال بسیار وی از سران علویانی بود که از بیداد خلفای عباسی به ویژه متوکل به مصر روی آورد. با اینهمه پناهندگان در مصر نیز از فشار خلفا آسوده نماندند.
متوکل در نامه ای از والی مصر خواست تا علویان را بیرون براند. از آن پس منتصر نیز در پی آن بود که علویان را در مصر از حقوق اجتماعی و اقتصادی محروم گرداند. از این رو علویان در اواسط قرن سوم مکرر دست به شورش زدند. از میان این قیامها، شورش ابن صوفی به سبب گستردگی و تداوم آن از اهمیت بیشتری برخوردار است.
از ابن صوفی تا پیش از شورش وی در ۲۵۳ق /۸۶۷م در صعید مصر اطلاع چندانی در دست نیست، اما به احتمال بسیار وی از سران علویانی بود که از بیداد خلفای عباسی به ویژه متوکل به مصر روی آورد. با اینهمه پناهندگان در مصر نیز از فشار خلفا آسوده نماندند.
متوکل در نامه ای از والی مصر خواست تا علویان را بیرون براند. از آن پس منتصر نیز در پی آن بود که علویان را در مصر از حقوق اجتماعی و اقتصادی محروم گرداند. از این رو علویان در اواسط قرن سوم مکرر دست به شورش زدند. از میان این قیامها، شورش ابن صوفی به سبب گستردگی و تداوم آن از اهمیت بیشتری برخوردار است.
wikishia: ابراهیم_بن_محمد_ابن_صوفی