ابراهیم بن بکوس. [ اِم ِ ن ِ ب َ ] ( اِخ ) عشاری ، معروف به ابن بکوس. مکنی به ابواسحاق. طبیبی ماهر و مترجمی زبردست بوده است و زبان سریانی و عربی نیکو میدانسته و او یکی از بیست وچهار طبیب است که عضدالدوله دیلمی در سال 368 هَ.ق. بخدمت بیمارستان عضدی گماشت و ابراهیم پس از ابتلاءبکوری نیز بطبابت اشتغال داشت. از تألیفات اوست کُنّاشی در طب و نیز قرابادینی و در آخر آن مبحثی راجعباینکه آب خالص ارطب از ماءالشعیر است. دیگر رساله ای در جدری. و او راست : کتاب فی الرؤیا. و کتاب الحس و المحسوس و کتاب اسباب النبات ثاوفرسطس را به عربی ترجمه و کتاب سوفسطیقای ارسطو را که ابن ناعمه بسریانی کرده به عربی آورده و نیز ترجمه سریانی ابن ناعمه را اصلاح کرده است. و هم بقولی نقل کتاب الکون والفساد ارسطو به عربی از اوست. ( از ابن الندیم و جز آن ).
