[ویکی شیعه] ابراهیم بن ادهم از عارفان بزرگ قرن دوم هجری است. نام او در کتب رجالی متقدم شیعی ذکر نشده است؛ اما برخی او را از رجال شیعی صوفی دانسته اند. وی با سه تن از امامان شیعه هم دوره بوده است. برخی او را از اصحاب امام سجاد(ع) و برخی از اصحاب امام باقر(ع) و برخی دیگر او را از اصحاب امام صادق(ع) دانسته اند.
وی اشراف زاده بود؛ اما ناگهان به زهد و فقر روی آورد. درباره علت زهد او اقوال فراوانی نقل شده است. ابراهیم پس از توبه به سمت مکه رفت و در آنجا با بزرگانی چون سفیان ثوری و فضیل عیاض هم صحبت شد. وی پس از مدتی به سمت شام رفته و تا آخر عمر در آنجا ماند.
از میان چهار طریقت عرفانی، سلسله هایی چون ادهمیه، نقشبندیه و چشتیه خود را از طریق ابراهیم ادهم به امامان معصوم(ع) می رسانند. معروف ترین شاگرد او شقیق بلخی است. زندگی نامه، مسلک، کرامات و موضوعات مختلف پیرامون او بازتاب فراوانی در کتب تصوف و عرفان و همچنین در شعر و ادب داشته است.
وی اشراف زاده بود؛ اما ناگهان به زهد و فقر روی آورد. درباره علت زهد او اقوال فراوانی نقل شده است. ابراهیم پس از توبه به سمت مکه رفت و در آنجا با بزرگانی چون سفیان ثوری و فضیل عیاض هم صحبت شد. وی پس از مدتی به سمت شام رفته و تا آخر عمر در آنجا ماند.
از میان چهار طریقت عرفانی، سلسله هایی چون ادهمیه، نقشبندیه و چشتیه خود را از طریق ابراهیم ادهم به امامان معصوم(ع) می رسانند. معروف ترین شاگرد او شقیق بلخی است. زندگی نامه، مسلک، کرامات و موضوعات مختلف پیرامون او بازتاب فراوانی در کتب تصوف و عرفان و همچنین در شعر و ادب داشته است.
wikishia: ابراهیم_بن_ادهم