ابراهیم امینی هروی

[ویکی فقه] «صدرالدین ابراهیم امینی هروی» مردی فاضل، مورخ و شاعر بود و به علوم عصر خود تسلط داشت.
«صدرالدین ابراهیم امینی هروی»، (۸۸۲-/ ق)، فرزند میرک جلال الدین قاسم بن میرک محمد امین بن مولاناست و نسب دو سویه مادری اش از یک طرف، به ابوسعید ابوالخیر عارف شهیر و از سویی دیگر، به امیرعبدالهی بزرگ از نقبا و بزرگان شهر مشهد می رسد. امینی مردی فاضل، مورخ و شاعر بود و به علوم عصر خود تسلط داشت. در آغاز در هرات به ندامت و ملازمت ابومنصور سلطان حسین میرزا بایقرا در آمد و با نشان دادن توانایی هایش توانست، به مقام صدارت خاصه همایونی دست یابد. وی در زمان سلطان حسین میرزا بر این منسب برقرار بود تا این که با هجوم شیبک خان ازبک بر خاک خراسان مورد سرزنش واقع شد و انزوا را ترجیح داد. سرانجام امینی هروی پس از رویارویی شاه اسماعیل اول و نیروهای ازبک خان و شکست نیروی ازبکان مورد توجه شاه اسماعیل قرار گرفت.
نگارش کتاب فتوحات شاهی
پس از پیوستن به دربار شاه اسماعیل در سال ۹۲۷ ق در ۴۵ سالگی، بنا به دستور شاه اسماعیل ماموریت یافت تا تاریخ وقایع دوره صفوی به ویژه عصر شاه اسماعیل را به نگارش درآورد. حاصل کار او، «فتوحات شاهی» است. کتاب او از نوع تاریخ های عمومی است که از بدو خلقت بشر شروع شده و تا سال ۹۲۰ ق را دربرمی گیرد.
قتل هروی و محل دفن
فرجام این مورخ عصر نخستین شاه صفوی، با حمله ازبکان که منجر به قتل او می شود، رقم می خورد. قاضی احمد قمی در اثر خود بدین واقعه که در سال ۹۴۱ ق اتفاق افتاده، اشاره کرده و می نویسد که جسد امینی هروی را در محله ای به نام گازرگاه در هرات به خاک سپرده اند.
آثار
...