ابر کومه ای

ابرهای کومه ای[ ۱] گونه ای از ابرهای سفید و بزرگ و متراکم هستند که عمدتاً به صورت عمودی توسعه می یابند.
در گویش عامه مردم ایران، ابرهای کومه ای را بیشتر ابرهای پنبه ای، توده ای و کلمی می نامند که معمولاً پس از باران دیده می شوند و نوید هوای خوب و پایدار هستند.
واژه کومولو در لاتین به معنای کومه یا توده است. [ ۲]
در قرن سیزدهم خورشیدی، این ها را ابر کومولوس ( به انگلیسی: Cumulus cloud ) نام می بردند، درحالی که تلفظ درست آن در انگلیسی و فرانسوی کیومیولس می باشد. سرانجام واژه ابر کومه ای برگزیده شد. [ ۳]
این ابرها اغلب ساختمان گل کلمی داشته و سطح بالای آن حالت گنبدی دارد و متشکل از قطعات کوچک ابرهای سفید پنبه ای است که معمولاً صبحگاهان در امتداد ارتفاعات تشکیل می گردند و دارای حالت جوشش ( در اثر صعود هوای مرطوب ) هستند. قطعات پراکنده این ابرها تقریباً دارای ارتفاع یکسان و معرف به کومه ای های هوای صاف می باشند.
ابرهای کومه ای جداازهم و معمولاً چگال، با خطوط مرزی واضح هستند که نمای آن ها به شکل خاکریز یا گنبد یا برج های در حال افزایش و گسترش است؛ بخش های رو به آفتاب این ابرها غالباً سفید درخشان و پایهٔ آن ها به نسبت تیره و افقی است.
به طور کلی ابری که ویژگی اصلی آن گسترش قائم به صورت تپه و گنبد و برج باشد کومه ای دیس cumuliform نامیده می شود.
ابری که از ابر کومه ای زاده شده باشد کومه ای زاد cumulogenitus و ابری که از تحول درونی ابر کومه ای به وجود آید کومه ای گشت cumulomutatus نام دارد.
اَبرهای کومه ای با ترتیب چندضلعی یا بیضی وار که مرکز آن ها بی اَبر است کومه ای یاخته باز open - cell cumulus نام دارند.
به ابر کومه ای بسیار گسترده در کمربندهای باد بسامان بر فراز اقیانوس ها اَبر کومه ای باد بسامان trade cumulus گفته می شود.