ابر ماژلانی بزرگ

ابر ماژلانی بزرگ ( به انگلیسی: Large Magellanic Cloud ) ( LMC ) کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است. فاصله اش از کهکشان راه شیری ۴۸٫۵ کیلو پارسک ( تقریبا ۱۶۰۰۰۰ سال نوری ) است و بنابراین سومین کهکشان نزدیک به راه شیری ( پس از کهکشان کوتوله کروی قوس ) شمرده می شود. ابر ماژلانی بزرگ با قطر ۱۴ هزار سال نوری، پس از راه شیری، کهکشان آندرومدا و کهکشان مثلث، چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.
دریانوردان و سیاحان قدیم عرب که از دیرباز به سواحل خاوری آفریقا دررفت و آمد بودند، نخستین کسانی بودند که با ابر ماژلانی بزرگ و ابر ماژلانی کوچک آشنا شدند.
نخستین اشارهٔ مستند به ابر ماژلانی بزرگ توسط اخترشناس ایرانی، عبدالرحمان صوفی در کتاب صورالکواکب در حوالی سال ۹۶۴ میلادی انجام شده است. عبدالرحمان صوفی نیز در واقع در کتاب صورالکواکب رصد آن ها را گزارش می کند، نه رصد خود را. در کتاب صورالکواکب عبدالرحمان، با ترجمهٔ خواجه نصیر طوسی، دربارهٔ ابرهای ماژلانی چنین نوشته شده است:
… و قومی گفته اند که در زیر سهیل دو کوکب است که قدمهای سهل اند و در زیر قدمهای سهل کواکب نورانی سپید است که به عراق نبینند و نه نجد از ولایت عرب و اهل تهامه که بینند بَقَر خوانند آن کواکب را. و بطلمیوس از این هیچ نگفته و ما ندانیم که این سخن بر حق است یا باطل. و قومی گفته اند ابتدای کواکب سفینه از نزدیک سعد بهام است …
ثبت رصد بعدی در سال های ۱۵۰۳–۱۵۰۴ توسط آمریگو وسپوچی و در سومین سفر دریایی او انجام شد.
ابر ماژلانی بزرگ سومین کهکشان به ماست. این ابر نمونهٔ یک کهکشان نامنظم است و شکل خاصی ندارد و فاصلهٔ آن به ما ۱۶۰۰۰۰ سال نوری است و یک سوم پهنای کهکشان ما را دارد.
در یکی از قسمت های این کهکشان گروهی از ستاره های جوان و بسیار داغ است. مانند ستاره R136A1. که پرنورترین ستاره و سنگین ترین ستاره است. [ نیازمند منبع]