بیوسف چنین گفت پس آبدار
که ای مایه علم و گنج وقار.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
ز یوسف پذیرفت پس آبدارکه گر بازخواند مرا شهریار...
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
بپرسید از او پیشتر آبدارکه ای چون خرد پاک و پرهیزکار.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
همی بود غمگین دل شهریارقضا را فراز آمد آن آبدار.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
یکی بود خواندار شاه جهان ملک برخرسطوس روشن روان
یکی داشتی کار بیت الشراب
شراب او برِ شاه بردی و آب
قضای خداوند را آبدار
شبی دید در خواب خوش آشکار...
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
|| میوه پراز شیره نباتی. طری. شاداب. پرآب. رطب. ریّان : همچو انگور آبدار بدی
نون شدی چون سکج ز پیری خشک.
لبیبی.
بنگر که چو شنبلید گشته ست آن لاله آبدار و رنگین.
ناصرخسرو.
بسان پرستاره آسمان گردد سحرگاهان ز سبزه ی ْ آبدار و سرخ گل وز لاله بستانها.
ناصرخسرو.
و مجازاً، شعر آبدار؛ فصیح و روان. || و سخنی یا دشنامی آبدار؛ سخت و صعب و پرمعنی در نوع خویش و زننده و نیش دار. || تیغ و خنجرو آهن برنده و جوهردار. حدید. حاد : چو با او ندید ایچ جای درنگ
همان آبداری که بودش بچنگ
بزد بر سر ترگ آن نامدار
تو گفتی تنش سر نیاورده بار.
فردوسی.
بیک زخم دو دو بیفکند خواربیک تن بدان آهن آبدار.
فردوسی.
بجست از در کاخش اسفندیاربدست اندرون خنجر آبدار.
فردوسی.
آتش مرگ جان دشمن توزخم شمشیر آبدار تو باد.
مسعودسعد.
پادشاه کامران آن باشد که... بضربت شمشیر آبدار خاک از زاد و بود دشمن برآرد. ( کلیله و دمنه ).عروس مملکت آن در کنار گیرد تنگ
که بوسه بر لب شمشیر آبدار دهد.
ظهیر فاریابی.
شمع سحرگهی اگر لاف ز عارض تو زدخصم زبان دراز شد خنجر آبدار کو؟
حافظ.
|| صاحب جاه وجلال : ثقةالملک طاهر آنکه چو آب
ایزدش آبدار خواهد کرد.
سنائی.
- بوسه آبدار ؛ بوسه ای از روی شوق و گرمی.بیشتر بخوانید ...