ابتهاج، امیرهوشنگ (رشت ۱۳۰۶ش)
ابتهاج، امیرهوشنگ
(اسم هنری: هـ . الف. سایه) شاعر ایرانی. بخشی از تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و بخشی دیگر را در تهران گذراند، اما ادامۀ تحصیل نداد و به کارهای اداری پرداخت. در دوره ای به لحاظ سیاسی، به حزب توده گرایش داشت. از نظر ادبی، سروده هایش در شیوۀ سنّت گرایان و نیز در سبک نواندیشان با اقبال روبه رو شد. از این سو در زمرۀ شاگردان نیما یوشیج قرار می گیرد و از آن سو به محمدحسین شهریار نزدیک است. اما به ویژه پس از دهۀ ۱۳۴۰ تلاش های شاعر در اعتلابخشیدن به غزل فارسی پُررنگ تر و جدی تر جلوه کرده و او را در مقام گوینده ای پاکیزه سخن شناسانیده است. نخستین دفترهای شعر او در دهه های ۱۳۳۰ ـ ۱۳۲۰ با مقدمه هایی از مهدی حمیدی شیرازی، عبدالعلی طاعتی، مرتضی کیوان و شهریار نشر یافت. از دفترهای شعر اوست: شبگیر (۱۳۳۲ ش)؛ یادگار خون سرو (۱۳۶۰ ش)؛ آینه درآینه (برگزیدۀ شعرها به انتخاب محمدرضا شفیعی کدکنی، ۱۳۶۹ ش). دیوان حافظ را نیز تصحیح کرده که با نام حافظ به سعی سایه به چاپ رسیده است.
ابتهاج، امیرهوشنگ
(اسم هنری: هـ . الف. سایه) شاعر ایرانی. بخشی از تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و بخشی دیگر را در تهران گذراند، اما ادامۀ تحصیل نداد و به کارهای اداری پرداخت. در دوره ای به لحاظ سیاسی، به حزب توده گرایش داشت. از نظر ادبی، سروده هایش در شیوۀ سنّت گرایان و نیز در سبک نواندیشان با اقبال روبه رو شد. از این سو در زمرۀ شاگردان نیما یوشیج قرار می گیرد و از آن سو به محمدحسین شهریار نزدیک است. اما به ویژه پس از دهۀ ۱۳۴۰ تلاش های شاعر در اعتلابخشیدن به غزل فارسی پُررنگ تر و جدی تر جلوه کرده و او را در مقام گوینده ای پاکیزه سخن شناسانیده است. نخستین دفترهای شعر او در دهه های ۱۳۳۰ ـ ۱۳۲۰ با مقدمه هایی از مهدی حمیدی شیرازی، عبدالعلی طاعتی، مرتضی کیوان و شهریار نشر یافت. از دفترهای شعر اوست: شبگیر (۱۳۳۲ ش)؛ یادگار خون سرو (۱۳۶۰ ش)؛ آینه درآینه (برگزیدۀ شعرها به انتخاب محمدرضا شفیعی کدکنی، ۱۳۶۹ ش). دیوان حافظ را نیز تصحیح کرده که با نام حافظ به سعی سایه به چاپ رسیده است.
wikijoo: ابتهاج،_امیرهوشنگ_(رشت_۱۳۰۶ش)