ابتشار

لغت نامه دهخدا

ابتشار. [ اِ ت ِ ] ( از ع ، مص ) خوشحال شدن. خشنود شدن. || بشارت یافتن :
صد کراهت در درون تو چو خار
کی بود انده ، نشان ابتشار.

مولوی.

ای بسا در گور خفته خاک وار
به ز صد زنده بنفع و ابتشار.

مولوی.

بشارت یافتن، خوشحال شدن
خوشحال شدن بشارت یافتن

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص . ) بشارت یافتن ، خشنود شدن .

۱. بشارت یافتن.
۲. خوشحال شدن.

بشارت دادن
مژده دادن
صد کراهت در درون تو چو خار
کی بود انده نشان ابتشار
✏ �مولانا�