ابتدای جایز

[ویکی فقه] ابتدای جایز (علوم قرآنی). ابتدای جایز، شروع به قرائت از عبارت دارای لفظ و معنای کامل و مستقل را می گویند.
«ابتدای جایز» از گونه های ابتدا و در مقابل « ابتدای قبیح » می آید و عبارت است از شروع از عبارتی که از نظر لفظ و معنا کامل، مستقل و موافق منظور اصلی آیه است.
مثال
مانند: شروع کردن با «الذی» و «الذین» که ابتدا به آن، همیشه جایز بوده است؛ آن گونه که وصل به کلمه پیش از آن نیز همیشه جایز است.
اقسام
ابتدای جایز به ابتدای تام ، ابتدای کافی و ابتدای حسن تقسیم می شود.
حاج حسینی، شمس الدین، ۱۳۲۶ - ۱۳۷۴، پژوهشی درقرآن وفنون قراءت، ص۱۴۴.
...