ابتدائیت خط

[ویکی فقه] ابتدائیت خط، ابتدایی بودن خط عربی ، عامل اختلاف قرائت ها را می گویند.
یکی از عواملی که در بروز اختلاف قرائت ها مؤثر بوده، ابتدایی بودن خط عربی است.
تاریخچه
خط نزد عرب آن روز در مراحل ابتدایی خود بود؛ از این رو، اصول استواری نداشت و مردم عرب، فنون خط و رسم و روش نوشتن صحیح را نمی دانستند؛ مثلا بسیاری از کلمات را به قیاس تلفظ می نوشتند و هنوز آثاری از آن در رسم الخط کنونی باقی است. یا کلمه را به شکلی می نوشتند که به چند وجه قابل خواندن بود؛ مثلا «ن» آخر را به شکل «ر»، «و» را به شکل «ی»، «م» آخر را به شکل «و»، «د» را به صورت «ک» کوفی، و «ع» وسط را به شکل «ه» می نوشتند.گاهی هم حرف یک کلمه را جدا از آن کلمه می نگاشتند؛ مثلا «ی» را از کلمه جدا می کردند؛ مانند: «یستحی ی» و «نحی ی»؛ یا «ی» را حذف می کردند؛ چنان که «ایلافهم» به شکل «الافهم» نوشته می شد که برای قاریان ایجاد اشکال می کرد؛ لذا برخی مانند ابوجعفر یزید بن قعقاع مخزومی مدنی (م ۱۳۰ ق) از قراء عشره آن را همان طور که نوشته شده بود بدون «ی» می خواندند.گاهی « تنوین » را در کلمه به شکل «نون» می نوشتند؛ مثلا (لنسفعا بالناصیة)
علق/سوره۹۶، آیه۱۵.
۱. ↑ علق/سوره۹۶، آیه۱۵.
...