اباعبدالله

[ویکی شیعه] اباعبدالله (کنیه). اباعبدالله، کنیه امام حسین(ع) و امام صادق(ع). کنیه در فرهنگ عربی برای احترام گذاشتن به افراد به کار می رود. در روایات از امامان شیعه با کنیه های آنان یاد شده است. در کتاب های روایی آنگاه که واژه «اباعبدالله» بدون ذکر نام اصلی، به کار می رود، مراد امام صادق(ع) است.
در فرهنگ عربی، کنیه اسمی است به جز اسم اصلی شخص که برای احترام گذاشتن به افراد به کار می رود. کنیه ها غالبا با «اَبو»، «اَبا» و «اَبی» و (به معنای پدر) و «اُمّ» (به معنای مادر) آغاز می شوند؛ مانند ابوالحسن، اباالقاسم، ابی بکر و ام کلثوم .
در بیشتر احادیث، از امامان شیعه با کنیه آنها نام می برند. بیشتر کنیه های ائمه میان آنها مشترک است. برای مثال کنیه ابوجعفر، میان امام باقر(ع) و امام جواد(ع) مشترک است. همچنین چهار امام با کنیه ابوالحسن خوانده می شوند: امام علی(ع)، امام کاظم(ع)، امام رضا(ع) و امام هادی(ع).