اباحی

لغت نامه دهخدا

اباحی. [ اِحی ی ] ( ع ص نسبی ) ملحدی که همه چیز را مباح شمرد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ملحدی که همه چیز را مباح شمرد و ارتکاب محرمات را روا داند : نیم شب هر شبی بخان. خویش آید و صدا باحتی در پیش ( حدیقه. )

فرهنگ عمید

= اباحتی

پیشنهاد کاربران

بپرس