آبا اِبن ( i /ˈɑːbə ˈiːbən/ ، ( به عبری: אבא אבן ) ) دیپلمات، سیاست مدار، مترجم، نویسنده و زبان شناس برجستهٔ اسرائیلی بود. وی در دوره ای حساس از تاریخ اسرائیل، زمام دار وزارت امور خارجه، وزارت آموزش و فرهنگ و مقام معاونت نخست وزیر اسرائیل شد. وی همچنین به مدت ۱۰ سال، سفیر اسرائیل در ایالات متحده آمریکا و سفیر دائمی اسرائیل در سازمان ملل متحد بود. وی همچنین سال ها ریاست مؤسسه علوم وایزمن را برعهده داشت و در ۸ دورهٔ متوالی به عضویت کِنسِت انتخاب شد و چهار سال نیز ریاست کمیسیون امنیت دفاعی و امور خارجی کِنسِت را عهده دار بود.
... [مشاهده متن کامل]
آبا اِبن در ۲ فوریه ۱۹۱۵ در شهر کیپ تاون، آفریقای جنوبی در خانواده ای یهودی با تبار لیتوانیایی متولد شد. وی در دورانی که دانشجوی زبان های شرقی کالج کوئینز دانشگاه کمبریج بود، به شدت درگیر فدراسیون جوانان صهیونیست شد و سردبیری نشریه جوان صهیونیست را برعهده داشت. وی پس از فارغ التحصیلی هم زمان در سه رشته عربی، عبری و فارسی، به مدت دو سال در کالج پمبروک دانشگاه کمبریج به تحقیق و پژوهش پرداخت تا آنکه در دسامبر ۱۹۳۹ از سوی حییم وایزمن به کار در سازمان جهانی صهیونیسم دعوت شد.
وی با آغاز جنگ جهانی دوم به ارتش بریتانیا پیوست و در مصر و قیمومیت بریتانیا بر فلسطین به عنوان «افسر اطلاعاتی» و در اورشلیم به عنوان رابط میان بریتانیایی ها و جامعه یهودیان به فعالیت پرداخت. در سال ۱۹۴۷ و حین انجام خدمت، رمان خاطرات یک دادستان توفیق الحکیم را از عربی به انگلیسی ترجمه کرد.
در سال ۱۹۴۷ و با مطرح شدن مسئله فلسطین در سازمان ملل متحد، به نمایندگی از آژانس یهود به نیویورک رفت و به نمایندگی از جامعه یهودیان به عضویت در کمیته مخصوص سازمان ملل متحد در رابطه با مسئله فلسطین منصوب شد و در طرح تقسیم سرزمین فلسطین به به دو کشور عبری و فلسطینی که منجر به قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد شد، نقش راهبردی داشت.
در پی پایان یافتن قیمومیت بریتانیا بر فلسطین و تشکیل کشور اسرائیل در ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی، اِبن از سوی دولت اسرائیل مأموریت یافت تا به عنوان نخستین سفیر دائم آن کشور در سازمان ملل متحد و به طور هم زمان به عنوان سفیر اسرائیل در ایالات متحده آمریکا فعالیت کند. وی به مدت ۱۰ سال در این سمت باقی ماند. در سال ۱۹۵۲ و با وجود نزاع و تنش شدید میان اعراب و اسرائیل، توانست به عنوان نایب رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد انتخاب شود.
... [مشاهده متن کامل]
آبا اِبن در ۲ فوریه ۱۹۱۵ در شهر کیپ تاون، آفریقای جنوبی در خانواده ای یهودی با تبار لیتوانیایی متولد شد. وی در دورانی که دانشجوی زبان های شرقی کالج کوئینز دانشگاه کمبریج بود، به شدت درگیر فدراسیون جوانان صهیونیست شد و سردبیری نشریه جوان صهیونیست را برعهده داشت. وی پس از فارغ التحصیلی هم زمان در سه رشته عربی، عبری و فارسی، به مدت دو سال در کالج پمبروک دانشگاه کمبریج به تحقیق و پژوهش پرداخت تا آنکه در دسامبر ۱۹۳۹ از سوی حییم وایزمن به کار در سازمان جهانی صهیونیسم دعوت شد.
وی با آغاز جنگ جهانی دوم به ارتش بریتانیا پیوست و در مصر و قیمومیت بریتانیا بر فلسطین به عنوان «افسر اطلاعاتی» و در اورشلیم به عنوان رابط میان بریتانیایی ها و جامعه یهودیان به فعالیت پرداخت. در سال ۱۹۴۷ و حین انجام خدمت، رمان خاطرات یک دادستان توفیق الحکیم را از عربی به انگلیسی ترجمه کرد.
در سال ۱۹۴۷ و با مطرح شدن مسئله فلسطین در سازمان ملل متحد، به نمایندگی از آژانس یهود به نیویورک رفت و به نمایندگی از جامعه یهودیان به عضویت در کمیته مخصوص سازمان ملل متحد در رابطه با مسئله فلسطین منصوب شد و در طرح تقسیم سرزمین فلسطین به به دو کشور عبری و فلسطینی که منجر به قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد شد، نقش راهبردی داشت.
در پی پایان یافتن قیمومیت بریتانیا بر فلسطین و تشکیل کشور اسرائیل در ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی، اِبن از سوی دولت اسرائیل مأموریت یافت تا به عنوان نخستین سفیر دائم آن کشور در سازمان ملل متحد و به طور هم زمان به عنوان سفیر اسرائیل در ایالات متحده آمریکا فعالیت کند. وی به مدت ۱۰ سال در این سمت باقی ماند. در سال ۱۹۵۲ و با وجود نزاع و تنش شدید میان اعراب و اسرائیل، توانست به عنوان نایب رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد انتخاب شود.
