اب گریز بادوام

آب گریز بادوام. آب گریز بادوام ، یا DWR ، پوششی است که در کارخانه ها به پارچه ها اضافه می شود تا آن ها را در ضدآب سازی تقویت کند ( آب گریز ) . اغلب بهبودی های کاربردی کارخانه ها بر پایه فلوئوروپلیمر هستند. این برنامه ها بسیار نازک هستند و همیشه اثرگذار نیستند. آب گریز بادوام اغلب همراه با پارچه های ضدآب مانند گورتکس استفاده می شود تا از اشباع شدن لایه بیرونی پارچه با آب جلوگیری کند. این اشباع که "خیس کردن" نامیده می شود، می تواند تنفس لباس ( انتقال رطوبت از طریق غشای قابل تنفس ) را کاهش دهد و آب را نیز از آن عبور دهد. از آن جایی که آب گریز بادوام با گذشت زمان از بین می رود، در صورت لزوم بهبودی مجدد توصیه می شود. بسیاری از محصولات اسپری و شستشو برای درمان لباس های غیر ضدآب و درمان مجدد لباس های ضد آب که خاصیت آب گریزی خود را از دست می دهند در دسترس هستند.
روش های قدیمی تر برای کاربرد کارخانه ای درمان های آب گریز بادوام شامل استفاده از محلول یک ماده شیمیایی بر روی سطوح پارچه با اسپری کردن یا فرو بردن می باشد.
اخیرا  شیمی در فاز بخار با استفاده از ماشین آلات رسوب بخار شیمیایی ( CVD ) اعمال می شود. مزایای CVD شامل حذف استفاده از حلال های خطرناک و آسیب زننده به محیط زیست در فرآیند برنامه می باشد. لازم است از مواد شیمیایی کمتری استفاده شود و همچنین یک لایه ضد آب بسیار نازک که تاثیر کمتری بر حس و ظاهر طبیعی پارچه دارد مورد استفاده قرار گیرد.
با گذشت زمان،   پیشرفت ها باعث شدند تا اسیدهای پرفرولورینه که توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده و مطالعات تحقیقاتی متعدد [ ۱] برای سلامتی انسان مضر شناخته شدند، از فرآیند کاربرد حذف شوند. [ نیازمند منبع]
عده ای از محققان پیشنهاد کرده اند که استفاده از PFASها در لباس های ضد آب بیش از اندازه مهندسی شده است و عملکرد قابل مقایسه با استفاده از پرداخت هایی که بر سیلیکون و هیدروکربن خاص اعمال شده اند، قابل دستیابی می باشد. [ ۲] [ ۳]
انواع خاصی از پارچه ها برای حفظ آب گریزیشان به درمان مجدد نیاز دارند، زیرا فلوروپلیمرها با گذشت زمان و با در معرض قرار گرفتن آب و مواد شیمیایی تجزیه می شوند. [ ۴] شست و شوی لباس ها با مواد شوینده خشن معمولاً موجب سریع تر از دست رفتن DWR می شود. علاوه بر این، صابون ها اغلب پسماندهایی از خود به جا می گذارند که کثیفی و آب را جذب خود می کند. [ ۵] از سوی دیگر، آب باران یا آب نمک به اندازه قابل توجهی بر DWRها اثر نمی گذارند. [ نیازمند منبع] لباس های آسیب دیده را می توان با یکی از روش های «اسپری» یا «شست شو» برای بهبود آب گریزی درمان کرد. در بعضی موارد عملیات حرارتی این توانایی را دارد که پوشش آب گریز کارخانه را دوباره فعال کند و به دفع آب و مایعات دیگر مانند روغن ها کمک کند. از سوی دیگر، بعضی از محصولات DWR برای فعال شدن نیازی به عملیات حرارتی ندارند و برخی اوقات درمان های DWR را می توان به سادگی با شستن پارچه به همراه یک پاک کننده مناسب احیا کرد.